Lezersrecensie
‘Verhalen doen ertoe, Alice. Als je maar lang genoeg leeft is dat het enige wat je hebt.’
Voor de facebookgroep Science Fiction & fantasy boekenclub schrijf ik regelmatig recensies.
Ik ben echt fan van V.E. Schwab, ik vind haar beschrijvingen prachtig, haar schrijfstijl geweldig en zodra er een van haar boek uitkomt zal ik die halen. De uitgeverij Boekerij heeft dit exemplaar beschikbaar gesteld en je begrijpt m’n enthousiasme en dankbaarheid. En wat een parel is dit exemplaar met sprayed edges en een prachtige tekening aan de binnenkant. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt, de rozen en granaatappels zijn relevant voor het boek. Het uiterlijk is vrij duister en dat komt ook overeen met het boek, wat over vampiers gaat.
Het leuke aan de verhalen van V.E. Schwab is dat ze hele sterke personages kan neerzetten en toch zijn ze allemaal anders. Ieder personage heeft een eigen stem, een eigen verhaal en je blijft met ze meeleven ondanks dat sommige karakters ver van je afstaan. Dit is ook het geval in dit boek. Je beleeft het verhaal door de ogen van meerdere vrouwen, en waar ze voor vechten is vrij zijn. Ook worstellen ze allemaal met het thema liefde.
Het gaat over vampiers, door dit boek krijgt het ‘zijn’ van een vampier een extra verdiepende laag. De worsteling die ze hebben over het wel of niet drinken van bloed, de honger, de driften worden goed en geloofwaardig beschreven. Natuurlijk, als je goed en klinisch nadenkt over het zijn van een vampier, dan kun je zeker concluderen dat er niets van klopt, echter, als je zo nadenkt dan werkt geen enkel vampierverhaal voor je.
Omdat Schwab zo beeldend schrijft kunnen bepaalde dingen heftig binnenkomen. Op een gegeven moment is mijn eigen aantekening ‘Brrrr wat een naar boek’. Echter, voor een boek over vampiers is hij gemiddeld gruwelijk en gewelddadig, het kan veel duisterder.
Het boek heeft passages van erotiek erin, dit was voor mij wat onverwacht. Ik kan mij niet herinneren dat ze in haar eerdere werk dit erin verweven heeft. De passages zijn goed beschreven en passen ook goed bij het verhaal.
Ik heb één kritiekpunt. Het is met z’n 606 bladzijden een dikke pil, iets wat deze schrijver vaker produceert en ergens bij blz. 250 merkte ik dat ik het verhaal wat saai begon te vinden. Kort nadat die gedachte opplopte kon ik het boek niet meer wegleggen, ik moest weten wat er ging gebeuren!
Kortom, ik heb het boek grotendeels verslonden, ondanks het dipje in het midden. Het uiterlijk, de beschrijvingen, de personages zijn goed uitgewerkt en zorgden dat ik meegenomen werd in het verhaal.
Tot slot een paar quotes waarvan ik moest glimlachen.
‘Ze vraagt zich af hoeveel kracht het zou kosten om de tanden van de vork in zijn hoofd te rammen.’
‘Verhalen doen ertoe, Alice. Als je maar lang genoeg leeft is dat het enige wat je hebt.’
Ik ben echt fan van V.E. Schwab, ik vind haar beschrijvingen prachtig, haar schrijfstijl geweldig en zodra er een van haar boek uitkomt zal ik die halen. De uitgeverij Boekerij heeft dit exemplaar beschikbaar gesteld en je begrijpt m’n enthousiasme en dankbaarheid. En wat een parel is dit exemplaar met sprayed edges en een prachtige tekening aan de binnenkant. Alles is tot in de puntjes uitgewerkt, de rozen en granaatappels zijn relevant voor het boek. Het uiterlijk is vrij duister en dat komt ook overeen met het boek, wat over vampiers gaat.
Het leuke aan de verhalen van V.E. Schwab is dat ze hele sterke personages kan neerzetten en toch zijn ze allemaal anders. Ieder personage heeft een eigen stem, een eigen verhaal en je blijft met ze meeleven ondanks dat sommige karakters ver van je afstaan. Dit is ook het geval in dit boek. Je beleeft het verhaal door de ogen van meerdere vrouwen, en waar ze voor vechten is vrij zijn. Ook worstellen ze allemaal met het thema liefde.
Het gaat over vampiers, door dit boek krijgt het ‘zijn’ van een vampier een extra verdiepende laag. De worsteling die ze hebben over het wel of niet drinken van bloed, de honger, de driften worden goed en geloofwaardig beschreven. Natuurlijk, als je goed en klinisch nadenkt over het zijn van een vampier, dan kun je zeker concluderen dat er niets van klopt, echter, als je zo nadenkt dan werkt geen enkel vampierverhaal voor je.
Omdat Schwab zo beeldend schrijft kunnen bepaalde dingen heftig binnenkomen. Op een gegeven moment is mijn eigen aantekening ‘Brrrr wat een naar boek’. Echter, voor een boek over vampiers is hij gemiddeld gruwelijk en gewelddadig, het kan veel duisterder.
Het boek heeft passages van erotiek erin, dit was voor mij wat onverwacht. Ik kan mij niet herinneren dat ze in haar eerdere werk dit erin verweven heeft. De passages zijn goed beschreven en passen ook goed bij het verhaal.
Ik heb één kritiekpunt. Het is met z’n 606 bladzijden een dikke pil, iets wat deze schrijver vaker produceert en ergens bij blz. 250 merkte ik dat ik het verhaal wat saai begon te vinden. Kort nadat die gedachte opplopte kon ik het boek niet meer wegleggen, ik moest weten wat er ging gebeuren!
Kortom, ik heb het boek grotendeels verslonden, ondanks het dipje in het midden. Het uiterlijk, de beschrijvingen, de personages zijn goed uitgewerkt en zorgden dat ik meegenomen werd in het verhaal.
Tot slot een paar quotes waarvan ik moest glimlachen.
‘Ze vraagt zich af hoeveel kracht het zou kosten om de tanden van de vork in zijn hoofd te rammen.’
‘Verhalen doen ertoe, Alice. Als je maar lang genoeg leeft is dat het enige wat je hebt.’
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Kahlanneke
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
