Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Prachtige Polleke

Karin Bennink 05 januari 2024 Hebban Recensent
De omnibus 'Polleke' bevat maar liefst vijf titels over het meisje Polleke. Als lezer volg je haar in de laatste periode op de basisschool. In die periode gebeurt er veel in haar leven. Zij voorziet veel van deze gebeurtenissen van een gedichtje. Dat maakt deze bundel een duidelijk voorbeeld van het talent van Guus Kuijer, die met Polleke een tijdloos en prachtig romanpersonage heeft gecreëerd.

Polleke woont met haar moeder in de buurt van haar vriendin Caro en haar vriendje Mimoun. Dit laatste is ingewikkeld, want Mimoun moet eigenlijk met een Marokkaans meisje trouwen. Pollekes vader Spiek is een dichter volgens Polleke, maar al snel blijkt dat de situatie problematischer is. Haar vader is verslaafd en zwerft. De moeder van Polleke krijgt een relatie met haar meester. En dan heb je nog Pollekes opa en oma: zij vormen een warm toevluchtsoord waar Polleke regelmatig verblijft.

Bijzonder aan 'Polleke' is de verbintenis tussen poëzie en proza. Kuijer laat op toegankelijke manier zien hoe een gedicht de essentie van een ervaring kan weergeven. Bijvoorbeeld: "Talent heb ik nog nooit gezien / is dat zoiets als God misschien?" Of het nu gaat om de ogen van haar vriendje, het kalf dat Polleke van haar opa cadeau krijgt, een ruzie met haar moeder: Polleke weet steeds met een klein gedicht te laten zien waar het om draait.

Wat 'Polleke' ook heel bijzonder maakt, is de actualiteit van de verhalen. Kuijer heeft het universele goed weten te vangen. Er is sprake van een scheiding, overlijden, geloof, verslaving en de gevolgen van migratie. Het mooie is dat al die heftige gebeurtenissen met licht en positiviteit worden benaderd. Een botsing tussen een strenggelovige en de oma van Polleke leidt tot een prachtig moment van verbinding tussen Pollekes vader en oma. Zo weet Kuijer de heftigheid van gebeurtenissen te verzachten: niet door ze kleiner te maken, maar door er iets hoopvols tegenover te stellen.

Mooi zijn ook de tekeningen bij de gedichten van Alice Hoogstad. Zo cirkelen een vogel en vis om een liefdesgedichtje van Polleke over Mimoun: "Alles hoort zoals het is: / een vis in het water, / een vogel in de lucht, / een hand in de mijne, / de zijne." En ook bij andere gedichten vind je passende afbeeldingen die soms voor humor bij de tekst zorgen en soms de tekst ondersteunen. Daarmee wordt het boek een prachtig geheel van illustraties, poëzie en proza.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Karin Bennink