Mooi warm verhaal!

"Deur naar het verleden" neemt je mee in Amy’s zoektocht naar antwoorden. Nu ze dertig is, voelt ze dat het tijd is om terug te keren naar haar Limburgse roots, die ze als elfjarige hals over kop verliet om aan haar gewelddadige stiefvader te ontsnappen.

Bij Ellen, een oude vriendin van haar moeder, wordt ze met open armen ontvangen. Een doos met oude foto’s, waaronder beelden van haar ouders, roept vragen op die ze niet langer wil wegstoppen. De ontdekking dat schilderijen van haar vader bij een onbekende Ierse neef zijn beland, maakt haar vastbesloten om de waarheid over haar verleden te achterhalen.

De ontmoeting met Ernst, de man die haar ouders vroeger onderdak bood, voelt na even aftasten als thuiskomen. Zijn eerlijkheid, spijt en de bijzondere verhalen die hij met haar deelt, raken Amy diep. Ze ervaart zijn aanwezigheid als een onverwacht cadeau. Iemand die ze volledig kan vertrouwen, die haar ziet en begrijpt.

Het verhaal wordt vooral vanuit Amy verteld, aangevuld met korte hoofdstukken vanuit Noa en Emily. Ook in hun levens staat veel te veranderen, wat het verhaal een mooie extra laag geeft.

Tijdens het lezen kreeg ik meer dan eens een warm gevoel. Amy ontmoet zulke fijne, oprechte mensen die haar laten groeien en bij wie zij op haar beurt net zoveel losmaakt. Ik heb genoten van dit verhaal van Herma Bamberger en van haar vlotte, beeldende schrijfstijl.

Hoewel dit boek een vervolg is op "Deur naar geluk", was het voor mij volledig te volgen. Pas achteraf ontdekte ik dat er een eerste deel is. "Deur naar geluk" staat nu natuurlijk op mijn lijstje, want ik ben benieuwd naar het verhaal van Marit en Paul.

Dankjewel, Uitgeverij Ellessy voor het recensie-exemplaar.