Huis van de herfst

Recensie Huis van de herfst - Sandra Konst

Het verhaal:
Voor de dertigjarige Lucia is het leven een worsteling. Ze is haar reukzin kwijtgeraakt en dat maakt haar werk in een restaurant in Venetië heel moeilijk. Haar vijfjarige zoontje Vito heeft extra aandacht nodig en als ze geen oppas kan krijgen, neemt ze hem regelmatig mee naar haar werk. De situatie wordt op een gegeven moment onhoudbaar, ook omdat ze regelmatig fouten maakt. Toch komt haar ontslag voor haar als een verrassing.
Ten einde raad vertrekt ze naar haar moeder op het Italiaanse platteland, waar ze een grote pompoenkwekerij runt. Haar moeder kan wel wat hulp gebruiken en heeft zo haar eigen gedachten over de al snel overprikkelde Vito. Lucia gaat voortvarend met de grote hoeveelheid pompoenen die nog op voorraad ligt aan de slag en verwerkt ze in allerlei gerechten. Ze legt warme contacten met mensen uit het dorp en het leven lacht haar weer toe.

Dan loopt de onenigheid die haar moeder al had met een van haar grootste afnemers, helemaal uit de hand. Lucia vlucht terug naar Venetië met haar zoon. Maar de dorpelingen laten haar niet los.
Een heerlijke roman over familiebanden, levenskunst en vriendschap.

Mijn ervaring:
Gelijk na de eerste zinnen te hebben gelezen word ik in het verhaal getrokken. Sandra Konst neemt mij, met haar fijne schrijfstijl, mee op reis met Lucia en Vito.

Het verhaal begint niet zo leuk voor Lucia, de hoofdpersoon van dit verhaal. Ze wordt ontslagen en weet nu echt niet wat ze moet doen. Ze moet ander werk zoeken, maar hoe gaat ze dat doen met haar vijfjarige zoontje Vito, waar niemand op wil passen omdat hij ‘anders’ is.
Nu zitten ze dagen alleen in hun appartement, komen de deur niet uit en de eenzaamheid wordt steeds groter.
Mensen laten niets meer van zich horen, alleen omdat ze zich geen raad weten met haar lieve zoontje Vito.
Een kind dat de ruimte nodig heeft.

Rocco, haar beste vriend, komt met een idee dat ze eigenlijk niet ziet zitten, maar al snel ziet ze dat het niet anders kan. Ze vertrekt met Vito naar haar moeder.

Lucia heeft tijd voor zichzelf nodig, ze moet veel verwerken en voorgoed afrekenen met haar angsten. Ze heeft hier die tijd en ze gaat helemaal los in de keuken, wat ontspannend is voor haar.
Wanneer Lucia in de keuken bezig is, is Vito veel buiten met zijn oma, hij is op zijn manier bezig en is ontspannen.

Ze ontmoet zeer lieve mensen in het dorp, mensen die aanvoelen als familie.
De eerste twee personages die Lucia tegenkwam in het dorp waren Nonno en Signore Agente. Deze twee zeer leuke ondeugende mannen zitten iedere dag op het bankje, en kijken of er nog iets gebeurt. Ze plagen elkaar een beetje en houden alles in de gaten. Ze vinden het leuk om een praatje te maken met Lucia en zo vormt zich een band. De andere personages, waar Lucia mee omgaat in het dorp, zijn erg aardig en die sluit Lucia ook in haar hart.

Meerdere malen heb ik met tranen in mijn ogen gezeten wanneer het om Vito ging.

Door bepaalde gebeurtenissen beleef je, tijdens het lezen, spannende momenten en door Konst haar beeldende schrijfstijl voelde ik mij daar ook aanwezig. De adrenaline ruiste door mijn lijf.

Na het lezen van ‘Huis van de herfst’ ga ik Sandra Konst haar debuutroman ook lezen.
Het geloofwaardige verhaal ‘Huis van de herfst’ is zeker een aanrader om te gaan lezen en ik zou zeggen, neem er een lekker gebakje bij want jullie gaan watertanden. Bedankt voor de heerlijke pompoenrecepten Sandra.

Mijn waardering:
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️