Een thriller waarvan je hoopt dat het toch niet echt realiteit zal worden

De proloog waar Schim mee start past zeer goed bij het beeld op de cover, je ziet als het ware Denise rennen in het bos. De spanning in deze proloog is gelijk aanwezig, waarmee van Houten verwachtingen wekt voor dat wat nog moet volgen. Wanneer de lezer hoofdpersonage Mason Robins leert kennen wordt gelijk duidelijk dat hij dringend om een nieuwe acteerklus verlegen zit. Zijn gedachten en gedrag rondom de afwijzing van zijn huidige klus en het daaropvolgende telefoongesprek brengen zijn personage tot leven. En dat is niet perse een positieve kennismaking, want Mason heeft ook zo zijn nare trekjes. Toch maakt dit de man ook wel geloofwaardiger. Wanneer hij na de vondst van een kaartje zijn volgende stap zet komt het verhaal al redelijk snel op stoom en spint Van Houten een plot dat zeer strak in elkaar zit. Een verhaal dat geloofwaardig overkomt, terwijl je als lezer tegelijk steeds maar blijft denken dat dit toch hopelijk geen realiteit zal zijn. Qua spanningsboog is Schim wat wisselend, bij momenten zijn er spannende scenes en soms word de lezer juist geprikkeld door dat wat de personages mogelijk te wachten staat maar soms zakt de spanning ook wat in. Waar Van Houten goed mee scoort is de filmische wijze waarop ze het plot vorm geeft. Bijzondere locaties komen tot leven en kun je zo voor je zien, ook al is de sprong van de ene naar de andere plek soms wat onduidelijk. Van Houten weet met haar vlotte schrijfstijl te boeien tot het laatste puzzelstukje lijkt te zijn gelegd, maar dan verschijnt ineens het bekende konijn uit de hoge hoed en blijkt één en ander toch anders in elkaar te zitten dan gedacht.