Het is de naam ‘Psychologische thriller’ zeker waard.

Alex Taens is na zijn werk op de trein aan het wachten. Wanneer iemand zich voor de trein wil werpen maakt Alex de heldhaftige beslissing om hem te redden. De dag nadien wil hij deze man opzoeken in het ziekenhuis. Hij ontmoet daar de arts Sophie Degrijze waar hij al meteen een oogje op heeft. Haar patient, Dennis Vantienen, wil tegen haar niet spreken en daarom schakelt ze Alex in. Dennis haat Alex omdat hij hem gered heeft, hij wil de moorden die hij heeft begaan vergeten. Alex bezoekt en helpt Dennis maar hij heeft al gauw spijt van zijn beslissing.

Erik Persoons hanteert een leuke en ontspannende schrijfstijl. Geen te lange hoofdstukken, geen al te moeilijke woorden. Alles wat je nodig hebt om een boek vlot te kunnen lezen.
Er wordt regelmatig van perspectief gewisseld waardoor je de gedachtegang van de personages goed kan volgen. Doordat er maar 3 hoofdpersonages zijn is er genoeg ruimte om hun kwaliteiten en onzekerheden weer te geven. Je ziet wat ze denken, hoe ze reageren, wat ze doen,.. hun angsten.
De tijdsprongen houden de spanning er ook wat in. Hetzelfde wat je ook in films ziet.

Dit was mijn tweede thriller die ik van Erik Persoons gelezen heb. Net zoals bij ‘Kaakslag’ zat er voldoende spanning in. Het is de naam ‘Psychologische thriller’ zeker waard.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Soms verslapte mijn aandacht een beetje maar ik bleef geprikkeld genoeg om verder te lezen.