Lezersrecensie
Tijdloze klassieker in een jasje voor de moderne lezer
Doortje moet naar de schuilkelder, omdat er een tornado aankomt. Haar hondje Toto loopt echter nog door het huis en ze wil hem nog snel halen. Op dat moment wordt het volledige huis de lucht in gesleurd en kan het meisje niets anders doen dan de storm afwachten. Wanneer het huis landt, blijkt ze niet langer in Kansas te zijn, maar in Het Land van Oz. Bovendien is ze bovenop een heks neergekomen. Om terug te raken in Kansas moet ze op zoek naar de Grote Tovenaar van Oz en onderweg ontmoet ze een vogelverschrikker, een blikken boswachter en een laffe leeuw.
‘De Tovenaar van Oz’ is een tijdloze klassieker die blijft fascineren. Het sprookje dat in 1900 voor het eerst verscheen, kent ondertussen talloze uitgaven en hervertellingen. L. Frank Baum bedacht een plot dat blijft hangen en dat ook andere schrijvers inspireerde, denk maar aan ‘Wicked’ van Gregory Maguire of ‘Dorothy must die’ van Danielle Paige. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Lemniscaat koos om het opnieuw uit te brengen.
In feite is de plot verre van gezellig. Er valt nogal wat te gruwelen met boze heksen, gevleugelde apen, vreemde boosaardige wezens en slavernij. Margaretha van Andel, die het verhaal hertaalde, brengt het echter op een toegankelijke, spannende, maar geenszins huiveringwekkende manier. Al bij al is het best een zachte tekst. In duidelijke taal valt te lezen over de tocht van Doortje (niet Dorothy, zoals in de meeste versies) en de lotgevallen van het gezelschap. Er valt behoorlijk wat te beleven, maar het wordt nergens echt eng verbeeld. Het is vooral een avontuur vol verrassingen, ontdekkingen en onverwachte vriendschap.
De illustraties in het boek zijn van de hand van Marieke Nelissen. Zij maakte zachte tekeningen in vooral pasteltinten bij dit kinderverhaal. De prenten sluiten wat betreft karakter mooi aan bij het tijdloze en klassieke karakter. Tegelijk gaan ze creatief om met het concept. Nelissen heeft haar eigen interpretatie gegeven aan Baums ideeën. De tekening van Doortje in het papaverveld is erg dromerig en de aanblik van de leider van de apen ontzenuwd de netelige situatie waarin ze zich op dat moment bevinden een beetje.
‘De Tovenaar van Oz’ is een mooie uitgave die zeker het ontdekken waard is, ook voor wie het verhaal al kent. Deze editie is fijn vormgegeven en heeft oog voor zowel het origineel als het moderne lezerspubliek (10+). Achteraan in het boek zit overigens een interview met L. Frank Baum dat is samengesteld uit bestaand tekstmateriaal. Er is ook een nawoord van Margaretha van Andel, zij veranderde een aantal details om het geheel vloeiender te maken, maar bewaarde wel de geest van Baums vertelling.
‘De Tovenaar van Oz’ is een tijdloze klassieker die blijft fascineren. Het sprookje dat in 1900 voor het eerst verscheen, kent ondertussen talloze uitgaven en hervertellingen. L. Frank Baum bedacht een plot dat blijft hangen en dat ook andere schrijvers inspireerde, denk maar aan ‘Wicked’ van Gregory Maguire of ‘Dorothy must die’ van Danielle Paige. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Lemniscaat koos om het opnieuw uit te brengen.
In feite is de plot verre van gezellig. Er valt nogal wat te gruwelen met boze heksen, gevleugelde apen, vreemde boosaardige wezens en slavernij. Margaretha van Andel, die het verhaal hertaalde, brengt het echter op een toegankelijke, spannende, maar geenszins huiveringwekkende manier. Al bij al is het best een zachte tekst. In duidelijke taal valt te lezen over de tocht van Doortje (niet Dorothy, zoals in de meeste versies) en de lotgevallen van het gezelschap. Er valt behoorlijk wat te beleven, maar het wordt nergens echt eng verbeeld. Het is vooral een avontuur vol verrassingen, ontdekkingen en onverwachte vriendschap.
De illustraties in het boek zijn van de hand van Marieke Nelissen. Zij maakte zachte tekeningen in vooral pasteltinten bij dit kinderverhaal. De prenten sluiten wat betreft karakter mooi aan bij het tijdloze en klassieke karakter. Tegelijk gaan ze creatief om met het concept. Nelissen heeft haar eigen interpretatie gegeven aan Baums ideeën. De tekening van Doortje in het papaverveld is erg dromerig en de aanblik van de leider van de apen ontzenuwd de netelige situatie waarin ze zich op dat moment bevinden een beetje.
‘De Tovenaar van Oz’ is een mooie uitgave die zeker het ontdekken waard is, ook voor wie het verhaal al kent. Deze editie is fijn vormgegeven en heeft oog voor zowel het origineel als het moderne lezerspubliek (10+). Achteraan in het boek zit overigens een interview met L. Frank Baum dat is samengesteld uit bestaand tekstmateriaal. Er is ook een nawoord van Margaretha van Andel, zij veranderde een aantal details om het geheel vloeiender te maken, maar bewaarde wel de geest van Baums vertelling.
1
Reageer op deze recensie
