Onderhoudende blik in een hoofd vol regels

Alex Zee is een jonge archeoloog die houvast vindt in strikte routines en zelfbedachte regels. Met behulp van haar zelfgeschreven handboeken houdt ze grip op sociale situaties. Dat werkt prima, totdat haar moeder in het ziekenhuis belandt, een nieuwe collega opduikt waarmee ze haar werkplek moet delen en een hulphond bij haar wordt gedumpt die ze tegen haar zin moet verzorgen. Al snel verandert Alex' leven in grote ramp en ze wil dolgraag haar oude leven terug, maar dan moet dus eerst die hond weg.

Het verhaal wordt volledig vanuit het perspectief van Alex verteld, waardoor je haar manier van kijken en voelen direct meekrijgt. Dat maakt haar dagelijkse strijd invoelbaar, maar de korte dialogen zorgen er soms voor dat het verhaal fragmentarisch leest. De toon is licht en vaak wat ironisch. Het boek bevat de nodige humor en de dialogen zijn best gevat.

De introductie van hulphond Billy is duidelijk bedoeld als keerpunt, maar voelt eerst wat onwennig en krijgt pas later meer overtuigingskracht. Er zijn enkele leuke plotwendingen, maar dit zijn eerder kleinere momenten en geen grootse gebeurtenissen die de verhaallijn helemaal omgooien.

Myrthe van der Meer schreef eerder onder andere PAAZ en UP, semi-autobiografische romans over een opname in de psychiatrie. In dit nieuwe boek, De wetten van Alex, draait alles rond een personage met autisme. Dat is iets wat de lezer al snel doorheeft, maar waar Alex zelf geen besef van heeft. Haar perspectief maakt haar tot een bijzonder personage: ze kijkt anders naar de wereld dan haar zus of collega’s. Juist in die botsing met de buitenwereld schuilt veel van de humor. De luchtige toon zorgt ervoor dat het boek aangenaam leest, al blijft Alex daardoor wat oppervlakkig uitgewerkt. De manier waarop ze omgaat met emoties is wel raak beschreven.

Ook de omgeving blijft vaag uitgewerkt en de beschrijvingen verzanden soms wat in herhaling. De nevenpersonages zijn vooral functioneel: ze brengen beweging in het verhaal, maar krijgen weinig diepgang. Het is voor de lezer dan ook vrij snel duidelijk wat de afloop zal zijn, ondanks de complicaties die de auteur in het verhaal heeft verwerkt.

Al met al biedt De wetten van Alex echter wel een onderhoudende blik in een hoofd vol regels. Het geheel is prettig leesbaar en Myrthe van der Meer weet hoe ze een serieus thema op een toegankelijke en frisse manier kan brengen. Dat zorgt ervoor dat de oppervlakkigere uitwerking van de personages de plot en vooral het leesplezier niet in de weg staat.