Lezersrecensie
De diefstal van een ei - ongewone setting en origineel onderwerp
Op een avond ontdekt Patrick dat zijn buren vastgebonden en beroofd werden. Het enige wat echter ontbreekt is een houten kist met daarin een rood ei. Vastbesloten om het ei terug te vinden, duiken Patrick en zijn buurjongen Nick in de wereld van de eierverzamelaars. Honderd jaar eerder daalden mannen aan touwen langs de kliffen van Yorkshire naar beneden om de eieren van zeevogels te roven en te verkopen. Wanneer de kleine Celie Sheppard zich waagt aan een gevaarlijke afdaling en een wel erg ongewoon ei vindt, verandert haar leven compleet.
De onmogelijke opgave van Belinda Bauer is zowel een historische familieroman als een modern, ietwat bizar misdaadverhaal. Alles draait rond het Metland-ei, een raadselachtig rood exemplaar afkomstig van een zeekoet dat twee verhaallijnen met elkaar verbindt. In het heden trekken Patrick en Nick erop uit om de dief van het ei te ontmaskeren. Hun zoektocht leidt naar een rechtbankzitting waar ze kennismaken met enkele hoofdrolspelers binnen de wereld van de bijzondere eieren. Terug in de tijd wordt de kleine Celie toevertrouwd aan de hulp op de boerderij. Robert moet op haar passen en ervoor zorgen dat ze uit de problemen blijft, maar dat is buiten Celie zelf gerekend die besluit haar kans te wagen door zich net zoals de mannen uit het dorp langs de kliffen naar beneden te laten zakken op zoek naar eieren om te eten.
Het concept en het onderwerp zijn best origineel. Zowel de setting in het heden als in het verleden spreken tot de verbeelding, doordat ze niet alledaags zijn. De historische hoofdstukken zijn spannend en zitten vol levendige beschrijvingen van de kliffen en de handel in zeldzame eieren. Naast Celie en haar gezin komen ook de eigenaardige, aristocratische verzamelaars aan bod die uit zijn op de meest speciale eieren om mee te pronken. In de hoofdstukken rond Patrick en Nick wordt het verzamelen van eieren vanuit verschillende hoeken belicht: een verzamelaar, een professor en een natuurbeschermer doen een duit in het zakje. En allemaal zijn ze even excentriek. Dat maakt de zoektocht van de jongens niet eenvoudiger. Het zorgt wel voor een aantal komische en tragikomische situaties waaruit ze zich moeten zien te redden. De voortdurende wisselingen tussen de perspectieven van Patrick, Nick, Celie en anderen voelden soms echter wat onhandig aan. Het veelvoud aan standpunten maakt het verhaal warrig en voegt niet altijd iets toe aan het geheel. Wellicht kon dit gestroomlijnder. Dat was de flow van de plot ten goede gekomen.
De karakterontwikkeling is ongelijkmatig. Celie is nog het meest uitgewerkt, haar verhaallijn is gedetailleerd, al springt Bauer wel opeens naar haar volwassenleven zonder veel aandacht voor de verschuiving in de relatie tussen Celie en haar familieleden. Patrick is het hoofdpersonage, maar had meer in zijn mars. Hij had een prominentere rol mogen spelen, nu moest hij te vaak het toneel delen met een reeks nevenpersonages. Zijn neurodivergente manier van denken zorgt voor humoristische observaties, maar ook voor ongemakkelijke momenten. Nick probeert dit in het juiste perspectief te plaatsen, maar slaagt daar door zijn onbeholpen manier van doen niet altijd in.
Wat het boek de moeite waard maakt, is Bauers schrijfstijl. Die is helder en geestig. Ze weet situaties zo te beschrijven dat ze oftewel weten mee te slepen of een glimlach weten te ontlokken. Valérie Janssen heeft dit goed weten te vatten in de vertaling. De onmogelijke opgave is een sfeervol verhaal met enkele momenten van spanning, maar het is eerder onderhoudend dan mysterieus. Door het ongelijkmatige tempo en de oppervlakkige karakterontwikkeling komt het boek niet helemaal tot zijn recht. Wie bereid is een paar tekortkomingen te accepteren, krijgt echter een boeiend inkijkje voorgeschoteld in een wereld die zelden aan bod komt in een verhaal.
De onmogelijke opgave van Belinda Bauer is zowel een historische familieroman als een modern, ietwat bizar misdaadverhaal. Alles draait rond het Metland-ei, een raadselachtig rood exemplaar afkomstig van een zeekoet dat twee verhaallijnen met elkaar verbindt. In het heden trekken Patrick en Nick erop uit om de dief van het ei te ontmaskeren. Hun zoektocht leidt naar een rechtbankzitting waar ze kennismaken met enkele hoofdrolspelers binnen de wereld van de bijzondere eieren. Terug in de tijd wordt de kleine Celie toevertrouwd aan de hulp op de boerderij. Robert moet op haar passen en ervoor zorgen dat ze uit de problemen blijft, maar dat is buiten Celie zelf gerekend die besluit haar kans te wagen door zich net zoals de mannen uit het dorp langs de kliffen naar beneden te laten zakken op zoek naar eieren om te eten.
Het concept en het onderwerp zijn best origineel. Zowel de setting in het heden als in het verleden spreken tot de verbeelding, doordat ze niet alledaags zijn. De historische hoofdstukken zijn spannend en zitten vol levendige beschrijvingen van de kliffen en de handel in zeldzame eieren. Naast Celie en haar gezin komen ook de eigenaardige, aristocratische verzamelaars aan bod die uit zijn op de meest speciale eieren om mee te pronken. In de hoofdstukken rond Patrick en Nick wordt het verzamelen van eieren vanuit verschillende hoeken belicht: een verzamelaar, een professor en een natuurbeschermer doen een duit in het zakje. En allemaal zijn ze even excentriek. Dat maakt de zoektocht van de jongens niet eenvoudiger. Het zorgt wel voor een aantal komische en tragikomische situaties waaruit ze zich moeten zien te redden. De voortdurende wisselingen tussen de perspectieven van Patrick, Nick, Celie en anderen voelden soms echter wat onhandig aan. Het veelvoud aan standpunten maakt het verhaal warrig en voegt niet altijd iets toe aan het geheel. Wellicht kon dit gestroomlijnder. Dat was de flow van de plot ten goede gekomen.
De karakterontwikkeling is ongelijkmatig. Celie is nog het meest uitgewerkt, haar verhaallijn is gedetailleerd, al springt Bauer wel opeens naar haar volwassenleven zonder veel aandacht voor de verschuiving in de relatie tussen Celie en haar familieleden. Patrick is het hoofdpersonage, maar had meer in zijn mars. Hij had een prominentere rol mogen spelen, nu moest hij te vaak het toneel delen met een reeks nevenpersonages. Zijn neurodivergente manier van denken zorgt voor humoristische observaties, maar ook voor ongemakkelijke momenten. Nick probeert dit in het juiste perspectief te plaatsen, maar slaagt daar door zijn onbeholpen manier van doen niet altijd in.
Wat het boek de moeite waard maakt, is Bauers schrijfstijl. Die is helder en geestig. Ze weet situaties zo te beschrijven dat ze oftewel weten mee te slepen of een glimlach weten te ontlokken. Valérie Janssen heeft dit goed weten te vatten in de vertaling. De onmogelijke opgave is een sfeervol verhaal met enkele momenten van spanning, maar het is eerder onderhoudend dan mysterieus. Door het ongelijkmatige tempo en de oppervlakkige karakterontwikkeling komt het boek niet helemaal tot zijn recht. Wie bereid is een paar tekortkomingen te accepteren, krijgt echter een boeiend inkijkje voorgeschoteld in een wereld die zelden aan bod komt in een verhaal.
1
Reageer op deze recensie