Schoonheid op aarde (3,5*)

Uit het nawoord van de vertaler: "Ramuz lezen vergt de nodige wendbaarheid van de lezer, ook van een hedendaagse. Met zijn steeds wisselende werkwoordstijden, zijn verschuivende vertelstandpunt, zijn schakelen tussen nabijheid en afstand, micro- en macrokosmos... "

Bovendien is het boek een parabel over schoonheid, die verloren gaat van zodra mensen haar willen bezitten. Zo was dit voor mij toch een bevreemdende leeservaring. Ik hou wel van de ietwat klassiekere romans, maar de soms dunne grens met oubollig werd hier geregeld gekruist. Al kon ik het boek en de intentie van de auteur, in al zijn schoonheid, toch weten te appreciëren.