Trein naar Pakistan (4,5*)

Een Indiase klassieker uit 1956. Het verhaal speelt zich af in 1947 aan het einde van de Britse, koloniale overheersing in India, waar de spanningen tussen de verschillende religieuze groepen destijds fors waren toegenomen. Als gevolg daarvan werd India uiteindelijk opgedeeld in twee afzonderlijke staten; een seculier India voor de hindoes en sikhs, en een nieuw, Islamitisch Pakistan voor de moslims. Het tekenen van de grens gebeurde eerder overhaast en ondoordacht, waardoor miljoenen mensen in het nieuwe grensgebied nog de oversteek moesten maken alvorens hun voorkeursland te kunnen bereiken. Tijdens deze gigantische volksverhuizingen ontspoorden de religieuze spanningen en werd er langs beide kanten massaal gemoord. Een gitzwarte bladzijde in de geschiedenis.

In deze roman wekt Khushwant Singh het fictieve grensdorpje Mano Majra tot leven om die periode te schetsen. Het dorpje, alwaar hindoes, shiks en moslims in harmonie met elkaar leven, blijft lange tijd gespaard van de verschrikkingen die elders in de regio plaatsvinden. Tot een aantal gebeurtenissen daar alsnog verandering in dreigen te brengen.

Herkenbaar is die typische dorpssfeer met zijn markante figuren, zoals we die ook kennen uit onder andere 'het verslag van Brodeck' (Philippe Claudel) en 'het duistere dal' (Thomas Willmann). En net zoals in voormelde romans voel je ook hier de dreiging gaandeweg naderen. Echter is er ook veel ruimte voor prachtige (natuur)beschrijvingen en romantische overpeinzingen. Zeer mooi geschreven. Een Oosterse parel, historisch meer dan relevant, en met zijn thematiek rond polarisatie helaas nog steeds brandend actueel. Een schitterend boek dat hier nog niet de aandacht krijgt die het ontegensprekelijk verdient. (4,5*)