Lezersrecensie
liefdevol verhaal
Guy T’sjoen is hoogleraar endocrinologie in het UZ Gent. T’sjoen werd bekend door de televisieserie Topdokters, waarin de televisiekijker een kijkje krijgt in het leven van verschillende doktoren. Ann Peuteman werkt als redactrice bij het Belgische weekblad Knack. Peuteman verdiepte zich daarnaast ook in het leven en de rechten van 80-plussers. Daarover schreef ze onder andere de boeken Grijsgedraaid (2019) en Verplant (2020). Ook geeft ze lezingen en workshops over hoe om te gaan met ouderen.
Het is zomer 2021, Milan en Guy genieten nog na van hun onvergetelijk huwelijksfeest. Als hun gesprek als vanzelf komt op hun plannen voor de toekomst. Welke reizen zouden ze nog willen maken, hebben ze nog carrière plannen en die belangrijke vraag: zouden ze ooit samen een gezin willen stichten? Guy en Milan hun wens is duidelijk, graag zouden ze een kindje willen. Terug van hun huwelijksreis gaande twee mannen gericht zoeken naar een oplossing voor hun kinderwens. Voor twee mannen is het immers niet makkelijk om een kind te krijgen. Hun zoektocht naar het vervullen van hun kinderwens leidt hen uiteindelijk naar Los Angeles, waar ze met behulp van een eiceldonor en draagmoeder uiteindelijk ouders worden van de kleine Maximiliaan.
De cover van Twee papa’s laat Guy en Milan zien, die gelukzalig kijken naar hun zoontje Maximiliaan. Achter hen staan de iconische letters van Hollywood. De ondertitel van het boek luidt: De ongewone weg naar een gewoon gezin. Deze zin geeft eigenlijk feilloos aan waar dit boek over gaat.
Het boek is opgedeeld in drie delen: het plan, de reis en de thuiskomst. In deze delen doorloop je als lezer de zoektocht die Guy en Milan bewandelen om een kind te mogen krijgen als homostel in België. Je komt er achter dat het niet zo makkelijk is als het lijkt en dat het vinden van een draagmoeder en eiceldonor heel wat voeten in de aarde heeft en je er ook een flinke zak geld aan kwijt bent.
Een kind krijgen is hierdoor lang niet voor iedereen weggelegd. Dit geldt niet alleen voor homostellen, maar ook voor alle andere koppels die moeite hebben om een kind te krijgen in de de mallemolen van draagmoederschap en ei-of zaadceldonatie terecht komen.
Tussen de hoofdstukken door interviewen T’sjoen en Peuteman drie personen: Brat, de uitbater van het draagmoederschap, Ashley, de draagmoeder en de ouders van Milan. Deze interviews geven het verhaal iets extra’s, je komt te weten hoe dankbaar Ashley is dat zij Milan en Guy een kind mag schenken en je leert over de trots die de grootouders voor hun kleinkind hebben. Daarnaast worden de verhalen opgeleukt met foto’s van de twee papa’s tijdens hun reis.
T’sjoen en Peuteman weten de gevoelens van de twee mannen prachtig en op een eerlijke wijze op papier te zetten. Je voelt aan alles dat de twee mannen niets liever willen dan een kindje en dat deze, al voordat hij geboren is, onwijs geliefd is!
Op de laatste bladzijden nemen Guy en Ann je mee naar alle ongehoorde vragen die je als gezin met twee vaders zal moeten beantwoorden. Sommige vragen zijn uit nieuwsgierigheid, anderen ronduit onbeschoft. Een kind in een gezin met twee vaders is immers net zo geliefd als een kind uit een traditioneel gezin.
In Twee papa’s lees je het verhaal van de zoektocht en de reis naar een wolk van een baby. Je smelt weg bij al het geluk dat Guy en Milan voelen zodra ze hun zoon in hun armen hebben, maar tegelijkertijd kan je woest worden over alle bureaucratie die draagmoederschap en eiceldonatie met zich meebrengen. Ik geef Twee papa’s 4 schitterende sterren.
Het is zomer 2021, Milan en Guy genieten nog na van hun onvergetelijk huwelijksfeest. Als hun gesprek als vanzelf komt op hun plannen voor de toekomst. Welke reizen zouden ze nog willen maken, hebben ze nog carrière plannen en die belangrijke vraag: zouden ze ooit samen een gezin willen stichten? Guy en Milan hun wens is duidelijk, graag zouden ze een kindje willen. Terug van hun huwelijksreis gaande twee mannen gericht zoeken naar een oplossing voor hun kinderwens. Voor twee mannen is het immers niet makkelijk om een kind te krijgen. Hun zoektocht naar het vervullen van hun kinderwens leidt hen uiteindelijk naar Los Angeles, waar ze met behulp van een eiceldonor en draagmoeder uiteindelijk ouders worden van de kleine Maximiliaan.
De cover van Twee papa’s laat Guy en Milan zien, die gelukzalig kijken naar hun zoontje Maximiliaan. Achter hen staan de iconische letters van Hollywood. De ondertitel van het boek luidt: De ongewone weg naar een gewoon gezin. Deze zin geeft eigenlijk feilloos aan waar dit boek over gaat.
Het boek is opgedeeld in drie delen: het plan, de reis en de thuiskomst. In deze delen doorloop je als lezer de zoektocht die Guy en Milan bewandelen om een kind te mogen krijgen als homostel in België. Je komt er achter dat het niet zo makkelijk is als het lijkt en dat het vinden van een draagmoeder en eiceldonor heel wat voeten in de aarde heeft en je er ook een flinke zak geld aan kwijt bent.
Een kind krijgen is hierdoor lang niet voor iedereen weggelegd. Dit geldt niet alleen voor homostellen, maar ook voor alle andere koppels die moeite hebben om een kind te krijgen in de de mallemolen van draagmoederschap en ei-of zaadceldonatie terecht komen.
Tussen de hoofdstukken door interviewen T’sjoen en Peuteman drie personen: Brat, de uitbater van het draagmoederschap, Ashley, de draagmoeder en de ouders van Milan. Deze interviews geven het verhaal iets extra’s, je komt te weten hoe dankbaar Ashley is dat zij Milan en Guy een kind mag schenken en je leert over de trots die de grootouders voor hun kleinkind hebben. Daarnaast worden de verhalen opgeleukt met foto’s van de twee papa’s tijdens hun reis.
T’sjoen en Peuteman weten de gevoelens van de twee mannen prachtig en op een eerlijke wijze op papier te zetten. Je voelt aan alles dat de twee mannen niets liever willen dan een kindje en dat deze, al voordat hij geboren is, onwijs geliefd is!
Op de laatste bladzijden nemen Guy en Ann je mee naar alle ongehoorde vragen die je als gezin met twee vaders zal moeten beantwoorden. Sommige vragen zijn uit nieuwsgierigheid, anderen ronduit onbeschoft. Een kind in een gezin met twee vaders is immers net zo geliefd als een kind uit een traditioneel gezin.
In Twee papa’s lees je het verhaal van de zoektocht en de reis naar een wolk van een baby. Je smelt weg bij al het geluk dat Guy en Milan voelen zodra ze hun zoon in hun armen hebben, maar tegelijkertijd kan je woest worden over alle bureaucratie die draagmoederschap en eiceldonatie met zich meebrengen. Ik geef Twee papa’s 4 schitterende sterren.
1
Reageer op deze recensie