Hebban recensie
Kippenvel!
Het eerste dat opvalt aan het boek van Glenn Meade is dat het ongelofelijk dik is (623 paginas). Bedenk dan dat het gedrukt is in een heel klein lettertype en de moed zou je in de schoenen kunnen zinken. Zou kunnen, maar ik adviseer u om alle vooroordelen aan de kant te schuiven. Meade neemt ze allemaal weg. As van het kwaad is namelijk een fantastisch boek!
De president van de Verenigde Staten staat voor het grootste dilemma van zijn leven. Eén van s werelds meest gezochte terroristen is van plan om een grootscheepse chemische aanslag te plegen op Washington. Alleen als Amerika al haar troepen binnen een week terugtrekt uit de Arabische wereld, is hij bereid zijn dreigement niet ten uitvoer te brengen. Buiten de eis van Amerikaanse terugtrekking staat er nog meer op zijn verlanglijstje. Moslimstrijders die over de hele wereld gevangen zitten moeten vrij worden gelaten, de Amerikaanse president mag Washington niet verlaten en de pers mag geen lucht krijgen van de dreigende aanslag. Een onmogelijke opgave die alleen kans van slagen heeft als andere wereldleiders meewerken of als het chemische wapen op tijd wordt gevonden en ontmanteld
Tijdens het lezen van As van het kwaad is het onmogelijk om geen parallel met de werkelijkheid te trekken, niet wat betreft plot maar ook niet qua karakters. De voornaamste personen in het boek hebben allemaal fictieve namen, maar komen qua typering nauw overeen met mensen die momenteel een belangrijke rol spelen op het wereldtoneel. Zo komt president Booth uit Texas en heeft de Russische president Kuzmin erg veel weg van Putin. Ook de subtiele verwijzing naar een belangrijke adviseuse (zwarte huidskleur en cum laude afgestudeerd) van president Booth kan je niet ontgaan. De meest treffende gelijkenis echter is er met de huidige leider van Al Qaeda, Bin Laden. In het boek draagt deze man de naam Abu Hasim. Hij is het zwarte schaap van een groot en voornaam gezin uit Saoedi-Arabië. Als succesvol ingenieur heeft hij veel geld verdiend dat hij vervolgens ter beschikking stelt om terroristische trainingskampen en het regime in Afghanistan te steunen. Eng realistisch nietwaar?
Hoewel een dik boek altijd de potentie herbergt om langdradig te worden, is dat bij As van het Kwaad zeker niet het geval. In tegendeel zelfs! Het boek begint met het uiteenzetten van verschillende verhaallijnen. Vooral in het begin wordt er vrij snel geswitcht. Hierdoor leest het vlot en zit je gelijk goed in het verhaal. De rappe en prettig leesbare schrijfstijl van Meade doet hier ook een waardevolle bijdrage aan. Het boek is zorgvuldig opgebouwd en het verhaal en de karakters prima uitgediept. De verkniptheid van sommige hoofdpersonen weet Meade zeer realistisch en treffend neer te zetten.
As van het kwaad is niet het zoveelste dertien in een dozijn verhaal over terroristen die de wereld bedreigen. Het boek is veel meer. Het realistische karakter van het verhaal bezorgt je als lezer regelmatig kippenvel en stemt tot nadenken. Meade is er uitstekend in geslaagd om je als lezer écht te laten meekijken in het proces van planning en dreiging van een chemische aanslag. Op misschien wel onnavolgbare wijze laat hij de tegenpolen goed en kwaad clashen. Daarnaast brengt hij de woorden blind (godsdienst)fanatisme, liefde, haat, verraad en broederschap echt prachtig tot leven. Of de ontknoping in de 'echte wereld' het zelfde zou zijn geweest vraag ik me af. Maar, dat is het mooie van fictie. In tegenstelling tot de realiteit kun je een 'verzonnen' verhaal wel naar je eigen hand zetten. Daarom geen aftrek van sterren voor deze kleine, misschien wel ietwat 'onrealistische ingreep' van Meade.
In zijn nawoord vertelt Meade dat hij As van het kwaad heeft geschreven vóór de aanslagen van 11 september. Net als de hele wereld keek hij op die dag met open mond en vervuld van afschuw naar het vliegtuig dat de Twin Towers doorboorde. Zijn fictie werd ineens werkelijkheid. Dat dit boek de winkels heeft gehaald verbaast hem mede omdat zijn bronnen ineens niet meer met hem wilde praten. Amerika was in shock en wilde het gebeurde zo snel mogelijk vergeten. Zoals hij zelf schrijft:Het uitgangspunt van mijn boek kwam te dicht bij huis en de nationale veiligheid was nu een reële zorg. Dat dit nog steeds zo is, bezorgt mij als lezer zeer koude rillingen. Helaas bezit de wereld mensen die met hun verdorven geesten de fictie overstijgen.
De president van de Verenigde Staten staat voor het grootste dilemma van zijn leven. Eén van s werelds meest gezochte terroristen is van plan om een grootscheepse chemische aanslag te plegen op Washington. Alleen als Amerika al haar troepen binnen een week terugtrekt uit de Arabische wereld, is hij bereid zijn dreigement niet ten uitvoer te brengen. Buiten de eis van Amerikaanse terugtrekking staat er nog meer op zijn verlanglijstje. Moslimstrijders die over de hele wereld gevangen zitten moeten vrij worden gelaten, de Amerikaanse president mag Washington niet verlaten en de pers mag geen lucht krijgen van de dreigende aanslag. Een onmogelijke opgave die alleen kans van slagen heeft als andere wereldleiders meewerken of als het chemische wapen op tijd wordt gevonden en ontmanteld
Tijdens het lezen van As van het kwaad is het onmogelijk om geen parallel met de werkelijkheid te trekken, niet wat betreft plot maar ook niet qua karakters. De voornaamste personen in het boek hebben allemaal fictieve namen, maar komen qua typering nauw overeen met mensen die momenteel een belangrijke rol spelen op het wereldtoneel. Zo komt president Booth uit Texas en heeft de Russische president Kuzmin erg veel weg van Putin. Ook de subtiele verwijzing naar een belangrijke adviseuse (zwarte huidskleur en cum laude afgestudeerd) van president Booth kan je niet ontgaan. De meest treffende gelijkenis echter is er met de huidige leider van Al Qaeda, Bin Laden. In het boek draagt deze man de naam Abu Hasim. Hij is het zwarte schaap van een groot en voornaam gezin uit Saoedi-Arabië. Als succesvol ingenieur heeft hij veel geld verdiend dat hij vervolgens ter beschikking stelt om terroristische trainingskampen en het regime in Afghanistan te steunen. Eng realistisch nietwaar?
Hoewel een dik boek altijd de potentie herbergt om langdradig te worden, is dat bij As van het Kwaad zeker niet het geval. In tegendeel zelfs! Het boek begint met het uiteenzetten van verschillende verhaallijnen. Vooral in het begin wordt er vrij snel geswitcht. Hierdoor leest het vlot en zit je gelijk goed in het verhaal. De rappe en prettig leesbare schrijfstijl van Meade doet hier ook een waardevolle bijdrage aan. Het boek is zorgvuldig opgebouwd en het verhaal en de karakters prima uitgediept. De verkniptheid van sommige hoofdpersonen weet Meade zeer realistisch en treffend neer te zetten.
As van het kwaad is niet het zoveelste dertien in een dozijn verhaal over terroristen die de wereld bedreigen. Het boek is veel meer. Het realistische karakter van het verhaal bezorgt je als lezer regelmatig kippenvel en stemt tot nadenken. Meade is er uitstekend in geslaagd om je als lezer écht te laten meekijken in het proces van planning en dreiging van een chemische aanslag. Op misschien wel onnavolgbare wijze laat hij de tegenpolen goed en kwaad clashen. Daarnaast brengt hij de woorden blind (godsdienst)fanatisme, liefde, haat, verraad en broederschap echt prachtig tot leven. Of de ontknoping in de 'echte wereld' het zelfde zou zijn geweest vraag ik me af. Maar, dat is het mooie van fictie. In tegenstelling tot de realiteit kun je een 'verzonnen' verhaal wel naar je eigen hand zetten. Daarom geen aftrek van sterren voor deze kleine, misschien wel ietwat 'onrealistische ingreep' van Meade.
In zijn nawoord vertelt Meade dat hij As van het kwaad heeft geschreven vóór de aanslagen van 11 september. Net als de hele wereld keek hij op die dag met open mond en vervuld van afschuw naar het vliegtuig dat de Twin Towers doorboorde. Zijn fictie werd ineens werkelijkheid. Dat dit boek de winkels heeft gehaald verbaast hem mede omdat zijn bronnen ineens niet meer met hem wilde praten. Amerika was in shock en wilde het gebeurde zo snel mogelijk vergeten. Zoals hij zelf schrijft:Het uitgangspunt van mijn boek kwam te dicht bij huis en de nationale veiligheid was nu een reële zorg. Dat dit nog steeds zo is, bezorgt mij als lezer zeer koude rillingen. Helaas bezit de wereld mensen die met hun verdorven geesten de fictie overstijgen.
1
Reageer op deze recensie
