De zin op de voorkant: "Een vrouw wordt achtervolgd door muziek die alleen zij kan horen, gezongen door een koor van kinderen dat alleen zij kan zien..." gaf mij sterk het gevoel dat het een creepy boek over geesten werd, maar helaas bleek dit minder het geval.

Het boek komt langzaam op gang. De eerste helft van het boek had ik niet het idee dat ik een thriller las. Persoonlijk vind ik het meer een roman met een spannend tintje.

Ik dacht op het begin dat er meer achter Stuart zou zitten. Hij maakt namelijk beslissingen zonder te overleggen mijn zijn vrouw was onvoorspelbaar en hij steunt haar niet. Gelukkig viel dit uiteindelijk mee.

Pas de tweede helft van het boek werd het spannend. Er gebeurt opeens heel veel tegelijk dus je moet echt bij blijven.

Ik vind het einde erg jammer. Dit word namelijk erg snel geschreven. Het is zelfs zo erg dat ik het idee had dat het verhaal af moest dus dat ze het afgeraffeld heeft.