Ik heb op 27 oktober tijdens de boekpresentatie een exemplaar gekregen om mee te doen met de leesclub en hier ben ik erg blij mee!

Mijn recensie:
Een vriendengroep maakt in 1985 een vreselijk ongeluk mee. Tien jaar later komen zij door de dood van een van de vrienden gedeeltelijk weer bij elkaar. Maar hebben zij elkaar vergeven en kunnen zij leven met het verleden? Steeds meer feiten over het verleden komen naar boven en ook oude gevoelens. Loopt dit alles wel goed af?

Vanaf bladzijde 1 had dit verhaal mij in de greep. Telkens als ik dacht dat ik het verloop van het verhaal door had gebeurde er weer iets onverwachts. Soms zat ik echt op het puntje van mijn stoel tijdens het lezen.

Het verhaal is heel realistisch geschreven waardoor het net lijkt of je een waargebeurd verhaal leest. Dit vind ik zelf echt prettig want zo word in nog meer meegenomen in het verhaal. De personages worden heel goed neergezet. In het begin word alles expres een beetje vaag gehouden waardoor je maar door blijft lezen.

Ik merk dat de personages tijdens het lezen zo erg leven dat ik zelfs, na enige tijd, een hekel krijg aan Patrick. Hij word op een indrukwekkende manier neer gezet waardoor je wil dat Gwen achter de waarheid komt en de waarheid dan ook daadwerkelijk gaat vertellen.

De titel en cover van dit boek zijn heel goed gekozen. Voor het lezen dacht ik nog: “ niet weer en vrouw op de voorkant”. Maar dit word al in de eerste zin uitgelegd en vind ik heel goed gekozen. Het komt zelfs op het einde nog terug. Door deze herkenbare situatie kreeg ik een lach op mijn gezicht. De titel is ook heel sterk. Op het begin wist ik niet zo goed wat hier mee bedoeld word maar gaan de weg het boek word dit duidelijk.

Het boek leek mij dun maar na een uitleg van Ingrid zelf kwam ik erachter dat zij houd van boeken die direct geschreven zijn en er niet geforceerd tekst toe te voegen. Ik vind deze wijze van schrijven erg fijn. Er word beschreven wat beschreven word en er zijn geen extra woorden aan