In het tweede gedeelte, nadat de dader is onthuld, is het boek vele malen minder spannend en dat is echt jammer

‘Toen was ze weg’ gaat over de verdwijning van Ellie. Vijftien jaar en haar moeders lievelingetje. Ze was de jongste van Laurels drie kinderen. Tien jaar geleden vertrok ze naar de bibliotheek en ze kwam nooit meer terug. Wat is er met haar gebeurd?

Laurel, inmiddels gescheiden van Ellies vader Paul, weet het nog steeds niet. Ze tasten al tien jaar in het duister.

Dan ontmoet ze plotseling een nieuwe man, gewoon doodleuk in een koffietentje! Floyd doet iets met Laurel en voor ze het weet gaat ze met hem op date en neemt hij haar mee naar huis. ’s-Ochtends ontmoet ze zijn negenjarige dochter, Poppy: ‘Wauw,’ zegt ze uiteindelijk. ‘Sorry, hoor. Maar je lijkt…’ Maar ze zegt het niet.

Het verhaal springt heen en weer tussen het heden en het verleden en ontrafelt wat er precies met Ellie gebeurd is.

Origineel is dat je vrij snel weet wie het gedaan heeft, en dan pas gaat ontdekken wat er precies is gebeurd met Ellie. Wat mij betreft iets té origineel, want de bekendmaking van de dader komt voor mij echt veel te snel.

In de eerste helft gaat het boek razendsnel en is het super spannend. Echt een thriller waarbij je het boek moeilijk weglegt. Je moet gewoonweg weten wat er is gebeurd en wie het gedaan heeft en waardoor het gezin functioneert zoals het doet.

In het tweede gedeelte, nadat de dader is onthuld, is het boek vele malen minder spannend en dat is echt jammer. Dat maakt het voorspelbaar en voorspelbaarheid in een thriller doet echt afbreuk aan de hoeveelheid spanning.

Daarom gaf ik het boek geen vier sterren, maar eindigt het toch met drie sterren.