Lezersrecensie
Het trotseren van de golven
Na twee succesvolle thrillers komt vandaag de derde van auteur Liz Ouwens uit bij uitgeverij De Crime Compagnie. Badgasten is een 301 bladzijden tellende standalone, die twee allesbepalende momenten in het leven van Rosie van Henegouwen belicht. De tijd die ze als achtjarig meisje doorbracht in Bergen aan Zee en op het strand van de jaren tachtig en het heden waarin ze als 52-jarige rechercheur wordt geconfronteerd met een (vader) vermissing en een moederwond.
Het derde persoonsperspectief wisselt steeds, na een aantal compacte hoofdstukken, af tussen Rosie in het voorjaar van 2025 naar haar moeder Helena in de zomer en het najaar van 1981. Aan elke wisseling gaat een cliffhanger vooraf, wat de spanning in het boek ten goede komt en de lezer stimuleert om door te lezen.
Liz Ouwens gebruikt ongecompliceerde zinnen en ongedecoreerde dialogen in haar verhaal, wat het, ondanks de heftigheid van de thema’s, toch alledaags en herkenbaar maakt. De auteur neemt de tijd om de verschillende lijnen en personages in het verhaal uit te breiden. Halverwege het boek heeft de lezer nog geen idee waar het uiteindelijk allemaal naar leidt.
De woorden ‘ze’ en ‘zij’ worden zo regelmatig gebruikt in de tekst dat de lezer soms niet direct weet naar wie het persoonlijk voornaamwoord verwijst. Hierdoor hapert het leesritme weleens.
De onderwerpen In Badgasten zijn divers en er kan een waarschuwing voor gevoelige inhoud gegeven worden voor de thema’s: overspeligheid, verstoting, manipulatie en moederwond.
Leuk om te weten: voor Gen X-ers (zoals Rosie) is de verhaallijn van Helena echt een ‘trip down memory lane’. De vraag die Roos echter bezighoudt is: Zullen zij en haar moeder elkaar ooit nog tegenkomen in de tijd?
Ontdek het antwoord in deze 'Crème de la Crime’ van Liz Ouwens!
Het derde persoonsperspectief wisselt steeds, na een aantal compacte hoofdstukken, af tussen Rosie in het voorjaar van 2025 naar haar moeder Helena in de zomer en het najaar van 1981. Aan elke wisseling gaat een cliffhanger vooraf, wat de spanning in het boek ten goede komt en de lezer stimuleert om door te lezen.
Liz Ouwens gebruikt ongecompliceerde zinnen en ongedecoreerde dialogen in haar verhaal, wat het, ondanks de heftigheid van de thema’s, toch alledaags en herkenbaar maakt. De auteur neemt de tijd om de verschillende lijnen en personages in het verhaal uit te breiden. Halverwege het boek heeft de lezer nog geen idee waar het uiteindelijk allemaal naar leidt.
De woorden ‘ze’ en ‘zij’ worden zo regelmatig gebruikt in de tekst dat de lezer soms niet direct weet naar wie het persoonlijk voornaamwoord verwijst. Hierdoor hapert het leesritme weleens.
De onderwerpen In Badgasten zijn divers en er kan een waarschuwing voor gevoelige inhoud gegeven worden voor de thema’s: overspeligheid, verstoting, manipulatie en moederwond.
Leuk om te weten: voor Gen X-ers (zoals Rosie) is de verhaallijn van Helena echt een ‘trip down memory lane’. De vraag die Roos echter bezighoudt is: Zullen zij en haar moeder elkaar ooit nog tegenkomen in de tijd?
Ontdek het antwoord in deze 'Crème de la Crime’ van Liz Ouwens!
1
Reageer op deze recensie