Een mooie roman...

Een deels op feiten en deels op fictie gebaseerde roman. Esther Freud (Londen 1963) kocht een huis in Engeland en kwam achter de geschiedenis van dit huis, zo leerde zij dat dit vroeger een herberg was. Hier heeft in 1914 de bekende architect Charles Rennie Mackintosh gelogeerd, zo ontstond het verhaal.
Het verhaal gaat over Thomas die mank loopt en de zoon van de plaatselijke kastelijn is. Er arriveert een vreemde, meneer Mac die op de raarste tijden bloemen en planten bestudeerd en op het strand over de zee kijkt. Dan is er oorlog en naarmate de zomergasten verdwijnen is de gemeenschap wantrouwender naar meneer Mac.

Meneer Mac en ik is geschreven in korte hoofdstukken die makkelijk te lezen zijn. Het is vanuit het perspectief van Thomas geschreven, in de ik-vorm.
Het verhaal wordt gaande weg wat langdradig wat het voor mij lastig maakte om het boek uit te lezen. 
De personges in het boek zijn niet echt uitvoerig beschreven waardoor een beeldvorming lastig is. Wel wordt er geschreven over hoe het dorp eruit ziet en wordt de natuur uitvoerig beschreven. Voor mij had ze dit wat meer mogen verdelen zodat ook de personages wat meer aandacht kregen. 

Het eind is ontroerend en wat vlotter geschreven en maakt een hoop van het boek goed. Een meeslepend verhaal waarbij je de vrijheid die we nu genieten koestert en laat zien dat bepaalde simpele dingen niet altijd vanzelf sprekend zijn... 

Titel: Meneer Mac en ik
Auteur: Esther Freud
Verschenen: Feubruari 2015
Uitgeverij: De Bezige Bij
Pagina's: 317