Ook jij bent toe aan een transgendersuperheldenboek!

De superhelden, superschurken en technische snufjes vliegen je in dit boek (letterlijk) om de oren. Ja, het verhaal is enigszins sci-fi, maar dat is juist wat het zo charmant maakt. Bovendien zit het vol met humor én heeft het een verrassende plotline, dus alleen daarom al is dit boek een plekje op je wil-ik-lezen-lijst waard. Maar dat is niet dé reden dat je Dreadnought echt wilt lezen. Want dat is namelijk dat superheld Dreadnought transgender is.

Ik vind diversiteit in boeken heel erg belangrijk, want het is natuurlijk superduper belangrijk dat iedereen zich kan herkennen in verhalen. Juist boeken moeten ons vertellen dat je mag zijn wie je bent - iets wat (helaas) nog lang niet zo vanzelfsprekend is voor veel mensen. Daarom vind ik het geweldig dat er boeken zoals Dreadnought geschreven worden.

Maar weer even terug naar het verhaal zelf: dat is superorigineel. Danny krijgt de krachten van de gestorven superheld Dreadnought en haar lichaam wordt zoals het had moeten zijn. Ze was nooit een jongen, maar een meisje! Niet dat met deze superkrachten nou meteen alle problemen de wereld uit zijn, want superheld of niet, er zullen altijd mensen zijn die een ander geen gelukkig leven gunnen. Ook Danny krijgt hiermee te maken, waardoor ik af en toe zin had om boos tegen mijn boek te schreeuwen. Maar dat is wat een goed verhaal met je doet, toch?

Daarnaast is dat niet het enige wat Danny op haar bordje krijgt, want ondertussen is er ook nog een superschurk met snode plannen opgedoken. En omdat zij nu Dreadnought is, lijkt zij de enige te zijn die hier een stokje voor kan steken. Want waarom komen de andere superhelden haar niet te hulp? En wat is er met dat vreemde (maar best wel leuke) meisje Calamity?

Aanrader dus, dit boek!