Het universum in een boek

Uit.
Leeswee.
Tuimelende gedachten, als een Albatros boven zee.

Ik heb hier geen woorden voor. Of eigenlijk juist een heleboel, maar doen die het verhaal wel eer aan? En die woorden kunnen nooit zo mooi zijn als die Yorick schreef, kijkend naar de hoeveelheid sticky notes die ik plakte in het boek. Dus ik houd het kort en sluit af met een zin van pagina 45, want zo voel ik me nu wel een beetje:
"Misschien is dit wel gewoon hoe je eruitziet als je door een zwart gat in je gezicht getuft bent."