“Niemand bemint welsprekendheid meer dan de hakkelaar.”

Ik ben een beetje van mijn melk na mijn allereerste boek van Tom Lanoye. Van mijn melk en vol schaamte dat het 32 jaar geduurd heeft eer ik een eerste boek van hem las. De jaren dat ik niet kon lezen in mindering gebracht misschien een dikke 20 jaar. ‘Zuivering’ deed mijn grote liefde voor de Vlaamse literatuur terug opleven. Het lijkt alsof alles wat ik eerder dit jaar las (op een paar uitzonderingen na) in het niet valt. Zonder afbreuk te willen doen aan alle 2023 boeken; dit is gewoon, tja… iets anders.

‘Zuivering’ zal niet ieders ding zijn. Voor mij was het literatuur met grote L. Een roman van de bovenste plank doorspekt met humor, de ene sterke zin na de andere. Maar ook een roman met een donker kantje en enkele loodzware thema’s, zeker naarmate Tom Lanoye je dieper het verhaal insleurt.

Ik zou nagenoeg alle zinnen en quotes uit het boek hier kunnen kopiëren omdat het er zodanig veel zijn die mij deden lachen, die raken of die gewoon mooi waren. Ik probeer het kort te houden, in hoeverre dat mogelijk is.

“Niemand bemint welsprekendheid meer dan de hakkelaar.”

“’De mens is niet gemaakt om in groep te leven. Het is al moeilijk genoeg met z’n tweeën.’ Zo luidt al jaren mijn tweeledige lijfspreuk. Was ze niet zo lang, ik had haar op mijn voorhoofd laten tatoeëren. In tweevoud. Een keertje gewoon en een keertje in spiegelbeeld, om er ook zelf elke dag aan herinnerd te worden.”

“Je hebt geen safaripark nodig om de wetten van de natuur in werking te zien treden. Ook de nette burger kiest zijn slachtoffers uit op basis van zwakte en afzondering van de kudde.”

“Dit was het dan, ouwe jongen. Zo eindigt de blessuretijd die jou als kind was toebedeeld na je blindedarmoperatie. Met een verbrijzeld been, een halve schedelbreuk en het orgelpunt dat je altijd hebt gevreesd. Bij volle verstand vergaan in vuur en vlam.”

“Liefde is als een vreemde taal. Je leert ze af als je ze niet onderhoudt.”