Sterk ontwikkeld verhaal

Eerder dit jaar verscheen
Fourth Wing,
het eerste deel in een nieuwe fantasy serie van Rebecca Yarros. Dit boek was voor mij wel de verrassing van 2023 en toen ik erachter kwam dat het vervolg, Iron Flame, dit jaar nog zou verschijnen kon ik niet wachten. Begin deze maand was het dan zo ver, eindelijk kwamen we te weten hoe het Violet, Xaden en de anderen zou vergaan na die gigantische cliffhanger aan het einde van het vorige boek. De hype rondom dit vervolg was enorm en iedereen dook er ongeveer direct in. Dat wil zeggen, als je het boek kon bemachtigen. Dat was met een luisterboek geen enkel probleem, dus ik kon vrij snel beginnen aan dit verhaal. Was dit deel net zo intens als zijn voorganger? Let op: deze recensie bevat spoilers voor Fourth Wing.

Ik kon echt niet wachten om te starten in dit boek. Toen ik begon met luisteren werd ik direct weer meegezogen in het verhaal van Violet en Xaden. Het
begint namelijk direct nadat Fourth Wing ophout. Hierdoor zit je er direct weer helemaal in.

Ik kon echt niet wachten om te starten in dit boek. Toen ik begon met luisteren werd ik direct weer meegezogen in het verhaal van Violet en Xaden. Het
begint namelijk direct nadat Fourth Wing ophout. Hierdoor zit je er direct weer helemaal in.
Violet begint aan haar tweede jaar op Bassgiath, terwijl Xaden afstudeert. Hierdoor is het onvermijdelijk dat ze van elkaar worden gescheiden. Omdat hun
twee draken met elkaar in verbinding staan, zijn Violet en Xaden genoodzaakt minimaal eens per week tijd met elkaar door te brengen. Dit geeft hun ruimte
om zowel hun eigen problemen op te lossen als een opstand te plannen. Dat doen ze dan ook zeker, in het grootste geniep. Het werrken aan hun eigen relatie
vergt alleen wat meer tijd, want Violet vertrouwt Xaden voor geen meter meer na de gebeurtenissen aan het eind van het vorige boek. Xaden kan Violet op
zijn beurt niet weerstaan. Violet hem eigenlijk ook niet. Dit leidt tot veel intieme momenten, maar ook tot veel verwarring en gekibbel. Dit gekibbel tussen
Violet en Xaden is iets wat mij op een gegeven moment wel begon te storen. Aan de andere kant groeien ze hierdoor wel, zowel op individueel vlak als samen.


Ik kon echt niet wachten om te starten in dit boek. Toen ik begon met luisteren werd ik direct weer meegezogen in het verhaal van Violet en Xaden. Het
begint namelijk direct nadat Fourth Wing ophout. Hierdoor zit je er direct weer helemaal in.
Violet begint aan haar tweede jaar op Bassgiath, terwijl Xaden afstudeert. Hierdoor is het onvermijdelijk dat ze van elkaar worden gescheiden. Omdat hun
twee draken met elkaar in verbinding staan, zijn Violet en Xaden genoodzaakt minimaal eens per week tijd met elkaar door te brengen. Dit geeft hun ruimte
om zowel hun eigen problemen op te lossen als een opstand te plannen. Dat doen ze dan ook zeker, in het grootste geniep. Het werrken aan hun eigen relatie
vergt alleen wat meer tijd, want Violet vertrouwt Xaden voor geen meter meer na de gebeurtenissen aan het eind van het vorige boek. Xaden kan Violet op
zijn beurt niet weerstaan. Violet hem eigenlijk ook niet. Dit leidt tot veel intieme momenten, maar ook tot veel verwarring en gekibbel. Dit gekibbel tussen
Violet en Xaden is iets wat mij op een gegeven moment wel begon te storen. Aan de andere kant groeien ze hierdoor wel, zowel op individueel vlak als samen.

Wie ook letterlijk en figuurlijk groeit, is Andarna. Wat een heerlijk draakje is dat toch. Naast Violet en Xaden zijn er nog meer personages in dit verhaal.
Sterker nog, er wordt een hele vloot aan nieuwe personages geïntroduceerd. Hierdoor werd het soms lastig om ze uit elkaar te houden, ook omdat de namen
van zowel mensen als draken erg op elkaar lijken. Er komen veel personages in het verhaal voor die een heel klein rolletje hebben. Zij krijgen, net als
de nieuwe personages met een grotere rol, een achtergrondverhaal. Interessant, maar voor het tempo misschien een tikkeltje overbodig. Dit zorgt er wel
voor dat onderlinge relaties enorm getest en op de proef gesteld worden, wat het verloop van dit verhaal dan weer interessant maakt. Want waar ligt wiens
loyaliteit?

De schrijfstijl van Yarros is zoals ik die gewend ben. Omdat Yarros een van mijnautobuy auteurs is, weet ik dus dat ik van begin tot eind kan worden meegezogen
in het verhaal. Dat gebeurde ook hier en dat was weer even geleden. Ik vond dat dus heel fijn aan dit boek, ook al vond ik het geheel soms net iets te
lang. Begrijp me niet verkeerd, ik heb van elke seconde genoten, maar een week over een boek doen is erg lang voor mijn doen en mijn concentratie en aandachtsspanne
waren toe aan iets anders.

Het verhaal bouwt verder op de gebeurtenissen van Fourth Wing. Er wordt dieper ingegaan op de politiek van de drakenrijders en er worden voorbereidingen
getroffen voor rebellie. Dit komt vooral in de tweede helft van het boek goed naar voren. De eerste helft focust zich vooral op Bassgiath. Ook al ligt
hier het tempo wat lager, er sluimert een hoop onder de oppervlakte. Dit zijn allemaal geburtenissen die leiden tot de uiteindelijke katalysator. De auteur
is er hiermee goed in geslaagd de spanning op te bouwen, want ik wilde continu weten hoe het verhaal verder zou gaan. Het eind (laatste hoofdstuk) was
dan weer wat minder interessant vond ik, ik had daar niet veel mee. Het is wel een mooie basis om deze wereld verder op uit te bouwen.

Het verhaal bouwt verder op de gebeurtenissen van Fourth Wing. Er wordt dieper ingegaan op de politiek van de drakenrijders en er worden voorbereidingen
getroffen voor rebellie. Dit komt vooral in de tweede helft van het boek goed naar voren. De eerste helft focust zich vooral op Bassgiath. Ook al ligt
hier het tempo wat lager, er sluimert een hoop onder de oppervlakte. Dit zijn allemaal geburtenissen die leiden tot de uiteindelijke katalysator. De auteur
is er hiermee goed in geslaagd de spanning op te bouwen, want ik wilde continu weten hoe het verhaal verder zou gaan. Het eind (laatste hoofdstuk) was
dan weer wat minder interessant vond ik, ik had daar niet veel mee. Het is wel een mooie basis om deze wereld verder op uit te bouwen.
Iron Flame van Rebecca Yarros was het boek dat ik nodig had. Het wist me van begin tot eind te boeien, ook al vond ik het soms iets te traag. De personages
maken een ontwikkeling door, evenals het verhaal en de wereldbouw. We krijgen een dieper inkijkje in de politiek van de drakenrijders en er wordt dieper
ingegaan op gebeurtenissen uit het vorige deel. Ik werd het gekibbel tussen Violet en Xaden af en toe wel zat, maar het draagt wel bij aan de ontwikkeling
van deze personages. Ondanks dat ik niet heel veel met het laatste hoofdstuk heb, is dit wel een goede basis om de rest van de serie op voort te borduren.
Ik ben benieuwd.