Lezersrecensie
Maakt zwaardere thema's bespreekbaar in een voorspelbaar jasje
In 2022 verscheen The North Wind van Alexandria Warwick al in het Engels. Dit is het eerste deel in de “De vier winden” serie waarin we in ieder boek andere personages volgen. Deze personages vertegenwoordigen allemaal een windrichting en daarmee een seizoen. Ja, ik snap het, vrij omslachtig. Het heeft drie jaar geduurd, maar nu is dit boek dan ook in het Nederlands verkrijgbaar, wel onder de Engelse titel. Ik wilde het verhaal in eerste instantie niet lezen, want ik twijfelde of het bij mij zou passen. Uiteindelijk gaf een leesclub de doorslag. Heb ik er alsnog van kunnen genieten?
In dit boek volgen we Wren uit Edgewood die haar hele leven al armoede kent. Het is al 300 jaar koud, dor en winters waardoor gewassen niet meer kunnen groeien en bloeien. Ook dieren zijn er niet meer, verhongerd. Hierdoor leeft de hele bevolking in bittere armoede. De problemen worden groter als de Wintervorst zich meldt om een bruid uit het dorp te kiezen. Dit is een vorm van boetedoening, want iedereen weet dat als je eenmaal wordt gekozen, je je thuis nooit meer zult zien en het ook nooit meer kunt navertellen. Wren zorgt al sinds de dood van haar ouders voor zichzelf en haar tweelingzus. Ze weet dat zij nooit uitgekozen zal worden, maar haar mooie elegante zus zou dit lot wel eens kunnen treffen. Als dit de waarheid wordt, neemt Wren een drastisch besluit, ze neemt haar plaats in. Ze gunt haar zus een fijn leven en als dat betekent dat Wren mee moet met de Wintervorst, dan is dat maar zo. Ze heeft een duidelijke missie: hem omleggen en weer terugkeren naar haar dorp en haar zus. Zal dit haar lukken of zijn gevoelens toch niet te sturen?
Warwick heeft ervoor gekozen om Wren het gehele verhaal te laten vertellen. Hierdoor leer je haar goed kennen en wordt haar doel direct duidelijk. Ze is zorgzaam voor haar zus, maar cijfert zichzelf compleet weg. Hierdoor wil ze haar eigen demonen niet onder ogen komen, ze vindt zichzelf toch niet belangrijk genoeg. Haar gevoel zegt dat iedereen haar liever kwijt dan rijk is en om niets meer te voelen verdooft ze zichzelf met wijn. Hierdoor komt ze kil en afstandelijk over, iets dat ze ook laat zien aan de mensen om haar heen. Gaandeweg zie je haar houding veranderen.
Dit zie je aan de andere kant ook bij de Wintervorst gebeuren. Doordat we hem vanuit Wrens oogpunt leren kennen, zie je als lezer alleen wat zij je wil laten zien. De kille en afstandelijke heerser van het Dodenrijk die met ijzeren hand regeert. Hij bepaalt alles en als hij kwaad wordt moet alles en iedereen dat ontgelden. Daar blijkt alleen een paar eeuwen ellende achter schuil e gaan. Doordat Wren en de Wintervorst gedwongen worden veel tijd met elkaar door te brengen, leren ze veel van elkaar en krijg je een andere kant van beide te zien. Doordat dit een losstaand verhaal is, is er niet al te veel ruimte om deze personages tot in detail uit te werken, maar toch is het de auteur gelukt twee sterke karakters neer te zetten die zowel gezamenlijk als op individueel vlak groeien.
Helaas is De plot van deze fantasy behoorlijk voorspelbaar. Het begin heeft veel weg van Hof van doorns en rozen van Sarah J. Maas (hoofdpersoon jaagt in de eerste scène op een dier in het bos en verdwijnt daarna in een ander rijk) en De hongerspelen van Suzanne Collins (Wren neemt de plaats van haar zus in om haar te beschermen tegen haar lot). Dit geeft het gevoel dat dit boek niet origineel is. Dat is het ook niet. Het is vooral de thematiek die Warwick verwerkt die ervoor zorgt dat het verhaal meer diepgang krijgt en intrigeert. Het niet kunnen verwerken van en omgaan met trauma is wel een thema dat dit meerdere keren terugkomt. De eerdergenoemde alcoholverslaving van Wren en de moeite die het haar kost om af te kicken van de drank worden is hier een voorbeeld van en vormt een belangrijke kapstok voor de ontwikkeling van dit personage. Dit alles is verpakt in een toegankelijke schrijfstijl waardoor het boek vlot leest. Een duaal vertelperspectief zou het alleen nog net iets meer diepgang hebben kunnen geven, want de Wintervorst is nu een personage waar nog veel meer over te ontdekken valt. Het verhaal is desondanks mooi afgerond.
Uiteindelijk ben ik blij dat ik The North Wind van Alexandria Warwick een kans heb gegeven. Het verdient zeker niet de prijs voor het meest originele verhaal, want dat is het absoluut niet. De personages hebben wel diepgang, maar er is net te weinig ruimte om ze goed uit te werken. De plot is vooral erg voorspelbaar, met alle elementen die een romantische fantasy hoort te bevatten. Het is vooral aan de thematiek te danken dat het intrigeert. De schrijfstijl zorgt er dan weer voor dat het vlot leest. Ik heb me vermaakt met dit verhaal, maar ik voel niet de dringende behoefte om de rest van de serie ook op te pakken. Misschien ooit.
In dit boek volgen we Wren uit Edgewood die haar hele leven al armoede kent. Het is al 300 jaar koud, dor en winters waardoor gewassen niet meer kunnen groeien en bloeien. Ook dieren zijn er niet meer, verhongerd. Hierdoor leeft de hele bevolking in bittere armoede. De problemen worden groter als de Wintervorst zich meldt om een bruid uit het dorp te kiezen. Dit is een vorm van boetedoening, want iedereen weet dat als je eenmaal wordt gekozen, je je thuis nooit meer zult zien en het ook nooit meer kunt navertellen. Wren zorgt al sinds de dood van haar ouders voor zichzelf en haar tweelingzus. Ze weet dat zij nooit uitgekozen zal worden, maar haar mooie elegante zus zou dit lot wel eens kunnen treffen. Als dit de waarheid wordt, neemt Wren een drastisch besluit, ze neemt haar plaats in. Ze gunt haar zus een fijn leven en als dat betekent dat Wren mee moet met de Wintervorst, dan is dat maar zo. Ze heeft een duidelijke missie: hem omleggen en weer terugkeren naar haar dorp en haar zus. Zal dit haar lukken of zijn gevoelens toch niet te sturen?
Warwick heeft ervoor gekozen om Wren het gehele verhaal te laten vertellen. Hierdoor leer je haar goed kennen en wordt haar doel direct duidelijk. Ze is zorgzaam voor haar zus, maar cijfert zichzelf compleet weg. Hierdoor wil ze haar eigen demonen niet onder ogen komen, ze vindt zichzelf toch niet belangrijk genoeg. Haar gevoel zegt dat iedereen haar liever kwijt dan rijk is en om niets meer te voelen verdooft ze zichzelf met wijn. Hierdoor komt ze kil en afstandelijk over, iets dat ze ook laat zien aan de mensen om haar heen. Gaandeweg zie je haar houding veranderen.
Dit zie je aan de andere kant ook bij de Wintervorst gebeuren. Doordat we hem vanuit Wrens oogpunt leren kennen, zie je als lezer alleen wat zij je wil laten zien. De kille en afstandelijke heerser van het Dodenrijk die met ijzeren hand regeert. Hij bepaalt alles en als hij kwaad wordt moet alles en iedereen dat ontgelden. Daar blijkt alleen een paar eeuwen ellende achter schuil e gaan. Doordat Wren en de Wintervorst gedwongen worden veel tijd met elkaar door te brengen, leren ze veel van elkaar en krijg je een andere kant van beide te zien. Doordat dit een losstaand verhaal is, is er niet al te veel ruimte om deze personages tot in detail uit te werken, maar toch is het de auteur gelukt twee sterke karakters neer te zetten die zowel gezamenlijk als op individueel vlak groeien.
Helaas is De plot van deze fantasy behoorlijk voorspelbaar. Het begin heeft veel weg van Hof van doorns en rozen van Sarah J. Maas (hoofdpersoon jaagt in de eerste scène op een dier in het bos en verdwijnt daarna in een ander rijk) en De hongerspelen van Suzanne Collins (Wren neemt de plaats van haar zus in om haar te beschermen tegen haar lot). Dit geeft het gevoel dat dit boek niet origineel is. Dat is het ook niet. Het is vooral de thematiek die Warwick verwerkt die ervoor zorgt dat het verhaal meer diepgang krijgt en intrigeert. Het niet kunnen verwerken van en omgaan met trauma is wel een thema dat dit meerdere keren terugkomt. De eerdergenoemde alcoholverslaving van Wren en de moeite die het haar kost om af te kicken van de drank worden is hier een voorbeeld van en vormt een belangrijke kapstok voor de ontwikkeling van dit personage. Dit alles is verpakt in een toegankelijke schrijfstijl waardoor het boek vlot leest. Een duaal vertelperspectief zou het alleen nog net iets meer diepgang hebben kunnen geven, want de Wintervorst is nu een personage waar nog veel meer over te ontdekken valt. Het verhaal is desondanks mooi afgerond.
Uiteindelijk ben ik blij dat ik The North Wind van Alexandria Warwick een kans heb gegeven. Het verdient zeker niet de prijs voor het meest originele verhaal, want dat is het absoluut niet. De personages hebben wel diepgang, maar er is net te weinig ruimte om ze goed uit te werken. De plot is vooral erg voorspelbaar, met alle elementen die een romantische fantasy hoort te bevatten. Het is vooral aan de thematiek te danken dat het intrigeert. De schrijfstijl zorgt er dan weer voor dat het vlot leest. Ik heb me vermaakt met dit verhaal, maar ik voel niet de dringende behoefte om de rest van de serie ook op te pakken. Misschien ooit.
1
Reageer op deze recensie
