Verrassende road trip met levensechte personages

In 2022 verscheen Het charme offensief, het debuut van Alison Cochrun. Deze queer roman is intrigerend en sindsdien is het wachten op een volgend boek van deze auteur in het Nederlands. Behalve een vertaling van Kus me met kerst is er niets dan stilte. Hoe anders is het in het buitenland. Daar publiceerde deze auteur al meerdere romans, waaronder Here We Go Again. Deze roman geeft een zomers gevoel en speelt zich af tegen het decor van een road trip dwars door de Verenigde Staten.

Ooit waren Logan Malites en Rosemary Hale beste vriendinnen die ervan droomden om hun conservatieve stadje te ontvluchten. Een gebeurtenis op de middelbare school drijft een wig tussen hen en inmiddels zijn deze vroegere vriendinnen elkaars rivalen. Nu als dertigers realiseren ze beiden dat ze niet het leven lijden waar ze ooit van hebben gedroomd. Ze wonen nog steeds in datzelfde stadje en werken als docenten op hun voormalige middelbare school. Ze doen hun best om elkaar zo veel mogelijk te vermijden. Maar als hun geliefde oud docent en goede vriend het nieuws brengt dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft, worden de meiden gedwongen om tijd met elkaar door te brengen en zijn laatste wens te vervullen. Brengt dit hen weer nader tot elkaar?

Deze hoofdpersonen zijn elkaars tegenpolen. Dat zij ooit beste vriendinnen waren is opmerkelijk en vrij onverwacht. Inmiddels zijn we veertien jaar verder en hoewel de vrouwen op dezelfde school doceren, kunnen ze elkaar niet meer luchten of zien. Gaandeweg wordt duidelijk wat er in het verleden is voorgevallen en waarom hun vriendschap stuk is. Stukje bij beetje laat Cochrun deze personages groeien. Ze blijken meer overeenkomsten te hebben dan zij ooit voor mogelijk hadden gehouden, maar dit verrast je als lezer net zo goed. Hierdoor voelen ze echt aan en hun groei is geloofwaardig.

De auteur laat deze groei zien door het behandelen van zwaardere thema’s zoals het vinden van je identiteit, het accepteren van en omgaan met neurodiversiteit, het omgaan met rouw en verlies en het vinden van je eigen geluk. Al deze thema’s zijn mooi neergezet tegen de achtergrond van een rondreis door de Verenigde Staten. Hierin komen de verschillen tussen de hoofdpersonen eveneens goed tot uiting, mede door het wisselende vertelperspectief. Het ene personage gedijt bij orde en regelmaat, terwijl het andere personage juist impulsief is en van het schema wil afwijken. Dit leidt onvermijdelijk tot confrontaties, maar ook tot inzicht en het tonen van lef om zich in de ander te verplaatsen. De personages en hun ontwikkeling zijn wat het verhaal intrigerend maakt, ook al weet je door een trigger waarschuwing voorin het boek al hoe het zal eindigen. Als je de personages losmaakt van de plot, is deze eigenlijk vrij dun.

Ondanks dat het verhaal lekker wegleest door de vlotte schrijfstijl, is er toch een stoorzender aan te merken. Cochrun verwerkt veel referenties naar moderne popcultuur in het perspectief van een van de personages. Deze voegen echter niets toe aan het verhaal. Naarmate dit personage zich ontwikkelt nemen deze referenties in frequentie af. Tevens zorgt dit ervoor dat dit boek mogelijk niet heel toekomstbestendig is, over een aantal jaar zijn de meeste van deze referenties waarschijnlijk irrelevant geworden. Als je dit wegneemt, is het boek, ook als je weinig ervaring hebt met Engels lezen, makkelijk te volgen.

Here We Go Again van Alison Cochrun is een boek dat zich goed leent voor het zomerseizoen. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van een Amerikaanse zomer en heeft een road trip als decor. De personages ontwikkelen zich enorm tijdens deze reis, dit maakt deze roman intrigerend. De auteur verwerkt serieuze thematiek in het verhaal, waaraan deze personages zich optrekken in hun groei. De vele referenties naar moderne popcultuur zijn storend en maken het boek misschien minder toekomstbestendig. Dit is dan ook het enige punt van kritiek.