Lezersrecensie
Klein verhaal met grootse thema's
De Zweedse auteur Fredrik Backman verwierf ruim een decennium geleden wereldwijd bekendheid met zijn boeken. Tot nu toe las ik er alleen nog geen. Dat veranderde toen My Friends verscheen. Deze roman is nog niet vertaald naar het Nederlands en tot nu toe is ook niet bekend wanneer een vertaling zal verschijnen. Ik vond dat ik nou toch echt iets van deze succesvolle auteur moest lezen en besloot me er gewoon maar aan te wagen. De Engelse vertaling is verzorgd door Neil Smith en het luisterboek wordt voorgelezen door Marin Ireland.
Doordat iedereen telkens zo lyrisch is over zijn romans waren mijn verwachtingen hoog. Deze hoge verwachtingen legden mij toch wel wat druk op. Wat als het totaal niet bij mij zou passen? Wat als ik nou helemaal niet zo geraakt wordt door het verhaal als anderen? Wat als, wat als, wat als… Het feit dat ik net twee vijf sterren boeken achter elkaar las hielp ook niet echt mee, daardoor werd de druk alleen nog maar meer opgevoerd. Ik hoopte vooral dat er nog een boek met deze waardering bij kon komen. Uiteindelijk komt het in de buurt, maar het lukte net niet.
De achttienjarige Louisa is haar hele leven lang meermaals verhuisd van weeshuis naar weeshuis. Dit heeft haar getekend. In haar jeugd stuitte ze op een schilderij en sindsdien laat dit haar niet meer los. Als ze de kans krijgt om het in het echt te zien, weet ze nog niet dat dit haar wereld op zijn kopt zal zetten. Veel mensen zien op het eerste gezicht drie figuurtjes op een strand, maar Louisa, die zelf ook kunstenares is, ziet iets heel anders en is op zoek naar het verhaal achter het schilderij. Vijfentwintig jaar eerder zoeken drie vrienden hun toevlucht op het strand, om hun thuissituatie even te vergeten. Eén van hen heeft veel tekentalent en dit zou weleens een ticket naar een beter leven kunnen zijn. Als het schilderij vijfentwintig jaar later bij Louisa terecht komt, weet ze niet wat ze ermee aan moet. Toch wil ze nog steeds het verhaal achter de drie mensen op het doek weten. In de hoop antwoorden te vinden besluit ze het land te doorkruisen. Als ze dichter bij het ware verhaal van dit schilderij komt, triggert dit haar kunstzinnige aard meer en meer. Maar is ze hier wel klaar voor?
De personages zijn goed uitgewerkt. Louisa is alleen niet een erg sympathiek personage om vanuit te lezen. Ze is sarcastisch, iets dat op den duur stoort. Dit sarcasme is het resultaat van een hele dikke muur die ze na alle gebeurtenissen uit het verleden om zich heen heeft gebouwd. Gaandeweg krijg je steeds vaker een kijkje achter deze muur en zie je een andere kant van Louisa. Toch is dit niet het meest intrigerende aan dit verhaal, dat zijn namelijk de andere personages. Backman maakt regelmatig een sprong terug in de tijd, naar het verhaal van de drie mensen op het schilderij. Eén van hen is aan het woord en vertelt het verhaal van die ene zomer waar dit kunstwerk op is gebaseerd. Stukje bij beetje worden deze personages ontrafeld en kun je niet anders dan concluderen dat ook zij het niet makkelijk hebben gehad in het leven.
De plot is gericht op het mysterie rondom het schilderij. Hierdoor is het niet groots en meeslepend, maar klein en overzichtelijk. Dit boek speelt zich grotendeels tijdens een lange treinreis af. De flashbacks naar het verleden maken het intrigerend, de auteur geeft steeds kleine brokjes informatie prijs die uiteindelijk een groter geheel vormen. De naam van de kunstenaar blijft zelfs lange tijd geheim. Dit zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen. Daarnaast wil je vooral weten hoe het nu verder moet met Louisa en je hoopt alleen maar dat ze op haar pootjes terecht zal komen. Doordat de personages het flink voor de kiezen hebben gekregen, komen heftige thema’s aan bod. Verslaving was aan de orde van de dag, evenals depressie en het zich niet gezien voelen.
De schrijfstijl van deze auteur laat zich moeilijk omschrijven. Het taalgebruik is bloemrijk en soms neemt Backman een paar zijwegen om weer op de hoofdweg uit te komen. Dit is aan het begin even wennen, maar zodra je hier meer grip op krijgt heb je dit minder snel in de gaten. Deze stijl past goed bij het kleine verhaal met zijn grootse thema’s. Het biedt genoeg uitdaging voor hen die graag tussen de regels doorleest, zonder echt moeilijk te zijn. Als je eenmaal in het verhaal zit wordt het makkelijker te volgen en leest het vlotter.
My Friends van Fredrik Backman is een roman met grootse thema’s, verpakt in een klein plot. De personages en hun connectie tot het schilderij zijn het meest belangrijk, de rest is hier ondergeschikt aan. Het is geen makkelijk boek en daarom ook niet aan te raden aan de lezer die niet vaak leest. Dit heeft voornamelijk te maken met de schrijfstijl. De auteur bewandelt soms zijwegen die het lastig maken om het verhaal te kunnen volgen, zeker in het begin. Houd je van kleine verhalen met diepere lagen? Dan is deze roman geschikt voor jou. Voor mij was dit in ieder geval een fijne eerste kennismaking met het werk van deze geliefde auteur, alhoewel ik nog niet zeker weet of er meer boeken zullen volgen.
Doordat iedereen telkens zo lyrisch is over zijn romans waren mijn verwachtingen hoog. Deze hoge verwachtingen legden mij toch wel wat druk op. Wat als het totaal niet bij mij zou passen? Wat als ik nou helemaal niet zo geraakt wordt door het verhaal als anderen? Wat als, wat als, wat als… Het feit dat ik net twee vijf sterren boeken achter elkaar las hielp ook niet echt mee, daardoor werd de druk alleen nog maar meer opgevoerd. Ik hoopte vooral dat er nog een boek met deze waardering bij kon komen. Uiteindelijk komt het in de buurt, maar het lukte net niet.
De achttienjarige Louisa is haar hele leven lang meermaals verhuisd van weeshuis naar weeshuis. Dit heeft haar getekend. In haar jeugd stuitte ze op een schilderij en sindsdien laat dit haar niet meer los. Als ze de kans krijgt om het in het echt te zien, weet ze nog niet dat dit haar wereld op zijn kopt zal zetten. Veel mensen zien op het eerste gezicht drie figuurtjes op een strand, maar Louisa, die zelf ook kunstenares is, ziet iets heel anders en is op zoek naar het verhaal achter het schilderij. Vijfentwintig jaar eerder zoeken drie vrienden hun toevlucht op het strand, om hun thuissituatie even te vergeten. Eén van hen heeft veel tekentalent en dit zou weleens een ticket naar een beter leven kunnen zijn. Als het schilderij vijfentwintig jaar later bij Louisa terecht komt, weet ze niet wat ze ermee aan moet. Toch wil ze nog steeds het verhaal achter de drie mensen op het doek weten. In de hoop antwoorden te vinden besluit ze het land te doorkruisen. Als ze dichter bij het ware verhaal van dit schilderij komt, triggert dit haar kunstzinnige aard meer en meer. Maar is ze hier wel klaar voor?
De personages zijn goed uitgewerkt. Louisa is alleen niet een erg sympathiek personage om vanuit te lezen. Ze is sarcastisch, iets dat op den duur stoort. Dit sarcasme is het resultaat van een hele dikke muur die ze na alle gebeurtenissen uit het verleden om zich heen heeft gebouwd. Gaandeweg krijg je steeds vaker een kijkje achter deze muur en zie je een andere kant van Louisa. Toch is dit niet het meest intrigerende aan dit verhaal, dat zijn namelijk de andere personages. Backman maakt regelmatig een sprong terug in de tijd, naar het verhaal van de drie mensen op het schilderij. Eén van hen is aan het woord en vertelt het verhaal van die ene zomer waar dit kunstwerk op is gebaseerd. Stukje bij beetje worden deze personages ontrafeld en kun je niet anders dan concluderen dat ook zij het niet makkelijk hebben gehad in het leven.
De plot is gericht op het mysterie rondom het schilderij. Hierdoor is het niet groots en meeslepend, maar klein en overzichtelijk. Dit boek speelt zich grotendeels tijdens een lange treinreis af. De flashbacks naar het verleden maken het intrigerend, de auteur geeft steeds kleine brokjes informatie prijs die uiteindelijk een groter geheel vormen. De naam van de kunstenaar blijft zelfs lange tijd geheim. Dit zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen. Daarnaast wil je vooral weten hoe het nu verder moet met Louisa en je hoopt alleen maar dat ze op haar pootjes terecht zal komen. Doordat de personages het flink voor de kiezen hebben gekregen, komen heftige thema’s aan bod. Verslaving was aan de orde van de dag, evenals depressie en het zich niet gezien voelen.
De schrijfstijl van deze auteur laat zich moeilijk omschrijven. Het taalgebruik is bloemrijk en soms neemt Backman een paar zijwegen om weer op de hoofdweg uit te komen. Dit is aan het begin even wennen, maar zodra je hier meer grip op krijgt heb je dit minder snel in de gaten. Deze stijl past goed bij het kleine verhaal met zijn grootse thema’s. Het biedt genoeg uitdaging voor hen die graag tussen de regels doorleest, zonder echt moeilijk te zijn. Als je eenmaal in het verhaal zit wordt het makkelijker te volgen en leest het vlotter.
My Friends van Fredrik Backman is een roman met grootse thema’s, verpakt in een klein plot. De personages en hun connectie tot het schilderij zijn het meest belangrijk, de rest is hier ondergeschikt aan. Het is geen makkelijk boek en daarom ook niet aan te raden aan de lezer die niet vaak leest. Dit heeft voornamelijk te maken met de schrijfstijl. De auteur bewandelt soms zijwegen die het lastig maken om het verhaal te kunnen volgen, zeker in het begin. Houd je van kleine verhalen met diepere lagen? Dan is deze roman geschikt voor jou. Voor mij was dit in ieder geval een fijne eerste kennismaking met het werk van deze geliefde auteur, alhoewel ik nog niet zeker weet of er meer boeken zullen volgen.
1
Reageer op deze recensie
