Lezersrecensie
Hoe boeken helend werken
Niet lang geleden maakte ik door het lezen van De Franse boekenbrigade kennis met de boeken van Janet Skeslien Charles. Haar andere oorlogsroman, De bibliotheek van Parijs, kwam alleen veel vaker voorbij. Dit was dan ook een boek dat ik wilde lezen en ik besloot dat de maand mei een goed moment zou zijn in verband met de vieren van tachtig jaar vrijheid. Ik was niet volledig overtuigd van het vorige boek van deze auteur, maar ik las niets dan lof over dit verhaal. Mijn verwachtingen waren daardoor redelijk hoog. Ik ben altijd wel te porren voor historische romans en een boek met zoveel lovende recensies moet wel goed zijn toch?
Het verhaal speelt zich afwisselend af in het Parijs van 1939 tot 1945 en een klein stadje in Montana in 1983. In 1939 is het de droom van Odile om in de American Library in Parijs te werken. Dit lukt haar, maar haar behoorlijk conservatieve ouders zien liever dat ze gaat trouwen en kinderen krijgt. Odile is echter vrijgevochten en weigert dit. De bibliotheek is haar veilige haven waar ze veel vrienden maakt. En echt zichzelf kan zijn. In 1983 moet Lily een opstel schrijven voor school en ze besluit Frankrijk als onderwerp te kiezen. Hiermee kan ze eindelijk haar buurvrouw vragen stellen, want ze is al jaren geïntrigeerd door deze Franse einzelgänger. Wat beiden niet kunnen vermoeden is dat er een hechte vriendschap ontstaat. Maar wat heeft Odile toch gemaakt tot de vrouw die ze nu is?
Doordat je het verhaal vanuit meerdere perspectieven leest, leer je de belangrijkste personages goed kennen. Dit geldt voornamelijk voor Odile, want zij is de meeste tijd aan het woord. Lily krijgt minder vaak een stem, maar als het wel haar beurt is, is ook zij voldoende uitgewerkt. Het is onverwacht het perspectief van een tienermeisje in dit boek te vinden, dit had ik niet verwacht en eerlijk gezegd zat ik hier eigenlijk ook niet op te wachten. Odile was een veel interessanter personage, evenals de bijfiguren uit het Parijs ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De auteur heeft deze personages wederom gebaseerd op bestaande historische figuren en dat is goed te merken.
In het begin had ik wat moeite met deze roman. Het lukte mij niet goed om er echt in te komen, het kwam voor mij wat traag op gang. Dit ligt niet aan de schrijfstijl, want deze is prima met perspectiefwisselingen en niet al te lange hoofdstukken. Ik luisterde het verhaal en dat maakt naar mijn idee geen verschil. Het kwam allee wat traag op gang. Vanaf het moment dat de oorlog uitbreekt wordt het verhaal wat spannender, ook al gebeurt er niets waardoor ik op het puntje van mijn stoel zat. Dit komt mede doordat er al iets van het verloop van het verhaal bekend is gemaakt op de achterflap, iets waardoor het als een kaartenhuis in elkaar stort en het verloop veranderde in een anticlimax. Het mysterie dat deze plot bevatte was intrigerend, maar werd in één klap te niet gedaan toen ik per ongeluk de Nederlandse flaptekst las. Later bleek de vork iets anders in de steel te zitten, maar toen was mijn leesplezier al vergald. Want naast het feit dat er al iets was weggegeven, was het uiteindelijke verloop toch niet zo verrassend en werd er snel overheen gegaan. Dit is wel een behoorlijk minpunt aan dit boek. Toch kun je ook hier weer niet ontkennen dat de auteur diepgaand onderzoek heeft gedaan.
De bibliotheek van Parijs van Janet Skeslien Charles heeft zijn hoge verwachtingen niet waar kunnen maken. Het verhaal kwam wat traag op gang en ik was niet heel erg te spreken over het perspectief van een tienermeisje. Wederom intrigeert de tijdlijn in het verleden meer dan die in 1983, net als de personages in die bewuste tijdlijn. De auteur heeft diepgaand onderzoek gedaan en de personages gebaseerd op bestaande historische figuren. Wat mij wel stoorde is dat door een enkele zin op de achterflap van het boek mijn leesplezier is verpest. Ondanks dat het toch iets anders in elkaar zit, was dit niet meer te redden. Door dit feit en doordat het wel erg lang duurt voordat er vaart in het verhaal komt heeft deze roman mij wederom niet volledig overtuigd. Het is zeker niet slecht, maar ik ben niet zo enthousiast als andere lezers.
Het verhaal speelt zich afwisselend af in het Parijs van 1939 tot 1945 en een klein stadje in Montana in 1983. In 1939 is het de droom van Odile om in de American Library in Parijs te werken. Dit lukt haar, maar haar behoorlijk conservatieve ouders zien liever dat ze gaat trouwen en kinderen krijgt. Odile is echter vrijgevochten en weigert dit. De bibliotheek is haar veilige haven waar ze veel vrienden maakt. En echt zichzelf kan zijn. In 1983 moet Lily een opstel schrijven voor school en ze besluit Frankrijk als onderwerp te kiezen. Hiermee kan ze eindelijk haar buurvrouw vragen stellen, want ze is al jaren geïntrigeerd door deze Franse einzelgänger. Wat beiden niet kunnen vermoeden is dat er een hechte vriendschap ontstaat. Maar wat heeft Odile toch gemaakt tot de vrouw die ze nu is?
Doordat je het verhaal vanuit meerdere perspectieven leest, leer je de belangrijkste personages goed kennen. Dit geldt voornamelijk voor Odile, want zij is de meeste tijd aan het woord. Lily krijgt minder vaak een stem, maar als het wel haar beurt is, is ook zij voldoende uitgewerkt. Het is onverwacht het perspectief van een tienermeisje in dit boek te vinden, dit had ik niet verwacht en eerlijk gezegd zat ik hier eigenlijk ook niet op te wachten. Odile was een veel interessanter personage, evenals de bijfiguren uit het Parijs ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De auteur heeft deze personages wederom gebaseerd op bestaande historische figuren en dat is goed te merken.
In het begin had ik wat moeite met deze roman. Het lukte mij niet goed om er echt in te komen, het kwam voor mij wat traag op gang. Dit ligt niet aan de schrijfstijl, want deze is prima met perspectiefwisselingen en niet al te lange hoofdstukken. Ik luisterde het verhaal en dat maakt naar mijn idee geen verschil. Het kwam allee wat traag op gang. Vanaf het moment dat de oorlog uitbreekt wordt het verhaal wat spannender, ook al gebeurt er niets waardoor ik op het puntje van mijn stoel zat. Dit komt mede doordat er al iets van het verloop van het verhaal bekend is gemaakt op de achterflap, iets waardoor het als een kaartenhuis in elkaar stort en het verloop veranderde in een anticlimax. Het mysterie dat deze plot bevatte was intrigerend, maar werd in één klap te niet gedaan toen ik per ongeluk de Nederlandse flaptekst las. Later bleek de vork iets anders in de steel te zitten, maar toen was mijn leesplezier al vergald. Want naast het feit dat er al iets was weggegeven, was het uiteindelijke verloop toch niet zo verrassend en werd er snel overheen gegaan. Dit is wel een behoorlijk minpunt aan dit boek. Toch kun je ook hier weer niet ontkennen dat de auteur diepgaand onderzoek heeft gedaan.
De bibliotheek van Parijs van Janet Skeslien Charles heeft zijn hoge verwachtingen niet waar kunnen maken. Het verhaal kwam wat traag op gang en ik was niet heel erg te spreken over het perspectief van een tienermeisje. Wederom intrigeert de tijdlijn in het verleden meer dan die in 1983, net als de personages in die bewuste tijdlijn. De auteur heeft diepgaand onderzoek gedaan en de personages gebaseerd op bestaande historische figuren. Wat mij wel stoorde is dat door een enkele zin op de achterflap van het boek mijn leesplezier is verpest. Ondanks dat het toch iets anders in elkaar zit, was dit niet meer te redden. Door dit feit en doordat het wel erg lang duurt voordat er vaart in het verhaal komt heeft deze roman mij wederom niet volledig overtuigd. Het is zeker niet slecht, maar ik ben niet zo enthousiast als andere lezers.
1
Reageer op deze recensie
