De eend en de muis hebben het prima naar hun zin in de maag van de wolf, totdat een jager hun huis in gevaar brengt.

Feest in de buik van de wolf

Weet je nog dat Roodkapje dolblij was toen ze gered werd uit de buik van de wolf? Nou, de eend en de muis in ‘De wolf, de eend & de muis’ denken daar anders over. Als de muis op een dag wordt opgegeten door de wolf, ontdekt hij dat hij niet alleen is in de wolvenmaag. Er woont al een eend en die heeft het best naar zijn zin:

‘Ik woon hier prima! Ik mag dan misschien opgeslokt zijn, maar dat betekent nog niet dat ik me laat opeten.’

Opgegeten worden is dus niet het einde, zoals de muis aanvankelijk vreest, maar juist het verrassende begin van een absurd en gezellig samenzijn in de buik van de wolf. De eend en de muis maken het beste van hun situatie; nu hoeven te tenminste niet meer bang te zijn om opgegeten te worden. Die gekke, grappige gedachtegang krijgt een ironisch randje door de illustratie: als er geen wolven op de loer zouden liggen, dan dreigt er wel ander gevaar – zoals omvallende bomen!

Zo zitten er meer grapjes verborgen in het briljante samenspel van de tekst en de afbeeldingen. Leuk is bijvoorbeeld het moment waarop de eend en de muis proosten op de gezondheid van de wolf, die zich ondertussen nog nooit zo slecht heeft gevoeld met al dat gefeest in zijn buik. Het is een originele, vrolijke omkering van je verwachtingen: hoewel de eend en de muis eigenlijk het slachtoffer van de wolf zijn geworden, hebben ze duidelijk de touwtjes in handen. Een klein beetje medelijden heb je wel voor die arme wolf, die zich zichtbaar verschrikkelijk voelt, maar de meeste sympathie gaat toch uit naar die rebelse eend en muis.

Hun eerste ontmoeting in de wolvenmaag is tekenend voor de droogkomische toon van het boek. Terwijl de muis verbouwereerd naar de eend staart, die met zijn slaapmuts op in bed zit en een kaarsje omhooghoudt, voeren de twee het volgende gesprek:

‘Is dat alles?’ vroeg de eend.
‘Het is midden in de nacht.’
De muis keek om zich heen.
‘Eh, buiten is het ochtend.’
‘Echt?’ zei de eend. ‘Je ziet het ook zo slecht hier.’

De prachtige tekeningen van Jon Klassen beginnen ogenschijnlijk eenvoudig, maar worden steeds dynamischer en levendiger met als spectaculair en hilarisch hoogtepunt het moment dat de eend en de muis strijdlustig uit de muil van de wolf vliegen en de jager de schrik van zijn leven bezorgen: ‘AANVALLEN!’

‘De wolf, de eend en de muis’ is een origineel verhaal, schitterend geïllustreerd en heerlijk absurd. Het is bekroond met een Zilveren Griffel in 2019.

Anne.

Leestip: Mac Barnett en Jon Klassen maakten samen ook het bijzondere en verrassende prentenboek 'Bas en Daan graven een gat'.