Ga een dag mee in het leven van een vrolijke konijnentweeling!

‘Kijk, konijnen’

Ik zag het boek voor het eerst bij mijn uitgever in Rotterdam. ‘Hee’, dacht ik, ‘wat een prachtig prentenboek! Welke Engelse prentenboekmaker heeft dit boek gemaakt?’

Komt ze uit Londen, Manchester of Dublin of zo? Deze manier van tekenen zie je namelijk niet in Nederland, maar wel veel in Engeland. Daar houden ze van realistische illustraties. Een beetje dromerig mag het zijn en de verhalen spelen zich af rond prachtige Engelse huizen op het platteland. Het is een heel aparte sfeer en dat zag ik meteen terug in ‘Kijk, konijnen’.

Ik kreeg het boek cadeau van de uitgeverij en toen ik thuiskwam googelde ik op de naam van de maker; Daphne Louter. Wat bleek?
Daphne is gewoon een Nederlandse mevrouw! Op de kunstacademie gezeten in Den Haag, maar daarna… zie je wel!… verhuisd naar Schotland, waar ze nog meer leerde over het illustreren.

In ‘Kijk, konijnen’ droom je weg bij alles wat een konijnentweeling meemaakt op een dag. Ze staan op en twintig pagina’s later gaan ze weer naar bed. Maar hoe bijzonder is deze gewone dag voor ons. Ik heb me ook een tijdje verdiept in het maken van een prentenboek over hoe saai een doodnormale dag kan zijn… of juist niet. Dus dit herkende ik meteen.

Het jongetjeskonijn is een deugniet en zijn zusje houdt van mooie vogelboeken. Ze ontbijten, verkleden zich, spelen in de tuin, snoepen uit de jampotten van mams, gaan shoppen en nog veel meer. Daphne tekent en schildert dit allemaal op een heel fijne manier. Je voelt gewoon dat er heel veel aandacht en tijd in gestoken is. Wat kan ze de lichaamshoudingen goed tekenen. Kijk maar eens naar dat gekantelde voetje van het meisjeskonijn op de cover van het boek. Ik zeg het in het Engels; ‘I love it!’

We mogen genieten van de alledaagse dingen die de konijntjes doen, elke situatie heeft een andere kleur en geeft de sfeer weer waarin ze zich begeven. Ze beginnen de dag heel fris en fruitig in wit en de kleuren worden steeds warmer en voller naar de middag toe, totdat de avond aanbreekt. Dan worden ze donkerder en tenslotte gaan ze naar bed met heel donkergrijs.

Wat ik ook zie, dat is dat het lijkt alsof niet één dag voorbijgaat, maar een heel seizoen met lente, zomer, herfst en winter. Zonder woorden vertelt Daphne meerdere verhalen.

En dan heb ik het nog niet gehad over de kip die overal meedoet, over de voorwerpen die je moet zoeken en over de zebra die ergens in een prachtig Engels winkeltje op een ladder klimt om iets uit een rek te pakken.

En er gebeuren nog meer vreemde dingen, maar dat verklap ik niet. Dat moet je eventjes zelf gaan ontdekken!

Mark Janssen.