In Het Land in de Verte wordt Mio eindelijk herenigd met zijn vader de koning, maar moet hij het ook opnemen tegen ridder Kato, de grootste schurk van het land.

Het Land in de Verte

Stel je bent een prins, zonder het door te hebben. Je heet Bosse en je woont in de Upplandstraat in Stockholm, bij tante Edla en oom Sixten. Zij zijn niet je echte oom en tante, maar je pleegouders. De dag dat jij bij hen in huis kwam, noemen zij een ongeluksdag. Je bent jaloers op je beste vriend Benka, want hij heeft een vader die van hem houdt en met hem praat en speelt. Jij daarentegen zit in je eentje in het donker op een bankje in het Tegnérpark, huilend te kijken naar de verlichte huizen vol blije gezinnen. Gelukkig kom jij er snel achter dat jouw geluk ergens anders op je ligt te wachten. Niet in deze wereld, maar in het Land in de Verte, waar jouw vader de koning is.

Wanneer Bosse een geest uit een bierflesje bevrijdt, blijkt dat die geest nou juist naar hem op zoek was. De geest neemt hem mee naar het Land in de Verte. Daar wacht zijn vader de koning al negen jaar op hem: prins Mio. Want dat is Bosse’s echte naam. Mio is dolgelukkig in het Land in de Verte. Dit land is er eentje uit sprookjes, met een rozenhof vol prachtige rozen, witte lelies en populieren met zilveren blaadjes die muziek maken in de wind. Mio wandelt er met zijn vader, die gek op hem is, en bouwt er hutten met zijn nieuwe vriend Jum-Jum. Van zijn vader krijgt Mio ook Miramis, een wit paard met gouden manen. Op Miramis ontdekken Jum-Jum en Mio de rest van het land. Maar geen sprookje is compleet zonder een boze schurk. In het Land in de Verte heet die schurk ridder Kato. Hij woont in het Land Daarbuiten en Mio is voorbestemd om tegen ridder Kato te strijden.

'Jij weet zo weinig, Mio,' zei Jum-Jum. 'Ik weet allang dat jij naar het Land Daarbuiten moet. Ze weten het allemaal.' 'Weten ze het allemaal?' 'Ja,' zei Jum-Jum. 'Treurvogel weet het. De weefster hier weet het. De honderd witte paarden weten het. Het hele Donkere Woud weet het, de bomen fluisteren erover en het gras en de appelbloesem hierbuiten, allemaal weten ze het.'

'Mio, mijn Mio' is een prachtig, spannend verhaal. Astrid Lindgren zet sprookjesachtige sferen neer, zoals alleen zij dat kan. Haar beschrijvingen van het Land in de Verte zijn betoverend. Geloof het maar, als je leest over het Eiland met Groene Weiden, wil je Mio gelijk achterna reizen. De tekeningen van Els van Egeraat hebben geen kleur en toch zijn de vrolijke illustraties duidelijk te onderscheiden van de spannende of sombere afbeeldingen. Net als het goede en het kwade. Zo lijkt Mio licht te geven in het Land Daarbuiten. Hij klampt zich in het pikkedonker vast aan een trap waar hij net van af is gevallen. Maar als je goed kijkt, zie je in het donker bovenaan de trap iets wat nog zwarter is: Ridder Kato. De strijd is begonnen…

Kim.

Leestip: Eén van de mooiste sprookjesachtige avonturenverhalen van eigen bodem werd geschreven door Tonke Dragt. Haar 'Brief voor de koning' mag je niet missen als je van 'Mio, mijn Mio' hebt genoten.