Één van de meest ontroerende boeken die ik al las

Dit is één van de meest ontroerende boeken die ik de laatste tijd gelezen heb. Mélissa Da Costa weet zware thema’s op een heldere en mooie manier te schetsen, zonder dat het boek zwaar of somber aanvoelt. Juist dat maakt het zo bijzonder: je kunt je echt verplaatsen in de personages. Het feit dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, is een groot pluspunt. Daardoor leef je zowel mee met Emile als met Joanne.
Ik heb meerdere keren met tranen in mijn ogen gezeten tijdens het lezen, en ook daarna bleef het verhaal me nog lang bij. Thema’s als dementie en depressie blijven op een integere manier nazinderen. Ik vind het een prachtig boek — en net zoals de lieve vriendin van wie ik het kreeg, raad ik het nu ook aan iedereen aan.