Een boek met humor

Het boek begint op het vliegveld in Parijs als de Fakir op zoek ik naar een Taxi. Deze chauffeur probeert de toerist te bedonderen om naar een Ikea aan de andere kant van de stad te brengen zodat hij meer kan verdienen in de rit maar de bedrieger wordt zelf bedrogen. Eenmaal bij de Ikea verbaast de Fakir zich over de automatische deuren voordat hij uiteindelijk de winkel instapt. Ook weet hij hier weer iemand op te lichten, tja dat is nu eenmaal de aard van de Fakir. Vlak voor sluitingstijd verstopt hij zich onder een bed waar hij uiteindelijk in slaap valt en een paar uur later weer wakker wordt. Hij dwaalt door de winkel op zoek naar eten en gaat dat vervolgens nuttigen in een model kamer. Als hij onverwacht stemmen hoort verstopt hij zich in een kast en dan begint zijn avontuur pas echt. Hij komt terecht in Engeland waar hij als illegaal wordt gezien en wordt dan op het vliegtuig naar Spanje gezet. Daar krijgt hij weer te maken met de taxi chauffeur uit Parijs en hierdoor komt hij onverwacht in het vliegtuig naar Rome terecht. Via Rome komt hij in Libië en vandaar uit vertrekt hij, dit keer gepland naar Frankrijk.

Tijdens zijn reis komt hij erachter dat hij nu een keer iets goed te willen doen voor de medemens. Hij heeft ze al jaren opgelicht en voelt zich daar nu schuldig over. Dit lukt aardig door de meevaller die hij in Rome heeft gehad door de verkoop van het boek dat hij heeft geschreven op de vlucht naar Italië. In Libië gooit hij het roer helemaal om en besluit Marie te bellen om daar zijn liefde te zoeken en vinden.

Al met al een leuk en grappig boek om te lezen. Desondanks geef ik  het toch maar 3 sterren. Ik heb het idee dat ik iets in het verhaal mis maar ik kan niet benoemen wat het precies is. Door de titel alleen al weet je dat het een onwaarschijnlijk verhaal is maar toch zijn er een aantal dingen die niet kunnen kloppen of in het echt mogelijk zijn (zoals het avontuur op het vliegveld van Barcelona of de luchtballon om maar als voorbeeld te noemen), misschien komt dat toch omdat ik voornamelijk realistische boeken lees en me er gewoon een keer overheen moet zetten en niet stiekem moet denken, maar eigenlijk kan dit gewoon niet.