Zo snel vergeet je de avondklok

Het boek 'De val' van de engelse Sarah Moss speelt zich af in de corona-tijd. Er gelden strenge en strikte regels. Het huis niet uit, tenzij absoluut noodzakelijk. En wie over de schreef gaat, dreigt al snel verklikt te worden, want het virus moet ingedamd. Onze hoofdpersoon houdt het niet uit en gaat plotsklap de natuur in, de woeste gebieden van The Fell.
Zoonlief, bezig met spelletjes, merkt het niet. En wordt pas verontrust als moeder niet thuiskomt. Alleen de buurvrouw heeft wat gezien. Een reddingsoperatie wordt op gang gebracht, waarbij Moss de spanning hoe het met de hoofdpersoon afloopt tergend lang en sterk weet vast te houden.
Moss beschrijft zowel het beklemmende van het verbod naar buiten te mogen gaan, de sociale controle en hoe mensen er ieder op eigen wijze mee omgaan. Dat doet ze goed en overtuigend.
Maar wat me als lezer vooral opviel was hoe snel je de avondklok al weer vergeten bent. Ook in Nederland konden we tijdens de hoogtijdagen van het virus (en voordat goddank een vaccinatiemiddel werd ontwikkeld) niet naar buiten. Goed, het was allemaal minders strikt dan in Engeland. Maar het hele gevoel van opgesloten, niet mogen, sociale regels etc. gold bij ons net zo goed. Met Moss komt dat gevoel weer boven, maar het voelt alsof het inmiddels een heel ander tijdperk is. Hopelijk blijft dat zo. Moss lezen doet je beseffen dat je de ellende van de avondklok gewoon vergeten kunt.