Vele hemels boven de zevende - Griet op de Beeck

Eerste druk 2013 door Prometheus

De roman, ‘Vele hemels boven de zevende’, geschreven door Griet Op de Beeck, is een mooi, pijnlijk maar ook grappig boek. De originele (Belgische) manier van schrijven zorgde ervoor dat ik steeds verder wou lezen.
Het boek gaat over het leven van vijf mensen van verschillende leeftijden. Ze zijn met elkaar verbonden door familiebanden of een liefdesrelatie.
Het boek neemt je mee in het soms niet al te prettige leven van de verschillende personages.
Je leert elke personage vanuit zijn/haar eigen gedachten kennen. Door dit perspectief vanuit de ik-vorm kruip je echt in de huid van alle hoofdpersonen (Lou, Eva, Elsie, Casper en Jos). De onderwerpen die in dit boek voorbij komen zijn liefde, relaties, dood, eenzaamheid, drankprobleem, geheimen en geluk. Het ontbreken van geluk en het zoeken naar geluk.

Lou is een meisje van twaalf jaar en gaat naar de middelbare school. Ze heeft in het begin moeite met vriendschappen sluiten. Lou heeft een negatief zelfbeeld, maar ze probeert zich staande te houden. Ze heeft een goede band met haar tante Eva, bij wie ze altijd terecht kan.
Eva is zesendertig jaar, werkt als hulpverlener met gedetineerden en is naarstig op zoek naar een relatie. Ze wordt steeds geconfronteerd met het feit dat ze geen partner heeft. Eva geeft veel om anderen en kan goed naar hen luisteren. Maar achter haar brede glimlach schuilt een knagende eenzaamheid.
Elsie, Eva’s zus en Lou’s moeder, heeft niet zo’n goed huwelijk met Walter. Ze heeft een affaire met Casper. Allebei hun gezinsleven komen hierdoor op het spel te staan.
Casper is een kunstenaar en helemaal gek op Eva. Zijn vrouw Merel laat hem nogal vrij en heeft weinig door van zijn affaire. Casper en Merel hebben samen een kind, Willem.
Jos, de vader van Eva en Elsie, is niet altijd een goede vader geweest. Jos is een alcoholist en leeft met een geheim.
Een onderwerp dat steeds terugkomt in dit boek is dat je altijd hoop moet houden. De vraag is of het Eva ook lukt om die hoop op een gelukkig leven vast te houden.

Griet Op de Beeck schrijft in een mooie en originele stijl. Ze is een Vlaamse schrijfster en het boek speelt zich af in België. Ze gebruikt veel typisch Belgische woorden zoals ‘nonkel’, ‘sofa’, ‘babbelen’, ‘gij’ en ‘schattebol’. Deze woorden klinken liever en zijn vaak ook grappiger dan het Nederlands. Daardoor vond ik het ook leuk om dit boek te lezen.
Daarnaast gebruikt ze niet alleen grappige woorden, maar Griet Op de Beecke kan ook heel mooi en originele beschrijvingen geven van situaties en gedachten. Voorbeelden van mooie zinnen zijn: ‘Alsof al mijn ingewanden zich tegelijk beginnen te roeren.’, of, ‘Het enige wat nog erger is: twaalf zijn en op de middelbare school zitten. Waar ook Vanessa is. Blond, een jaar ouder en iemand die van zichzelf vindt dat ze er eentje is om rekening mee te houden.’, en ook; ‘Met mijn ogen dicht vraag ik mij af of sommige daden niet echt smeken om wraak.’
Ook al zijn het gedachtes van de personages soms wat naar, toch weet Griet Op de Beecke van die verdrietige onderwerpen mooie zinnen te maken en dat maakt het boek minder zwaar.

Ik heb nog niet zo veel levenservaring als de personages, alleen in Lou kon ik me echt inleven. Ik weet namelijk nog niet hoe het is om getrouwd te zijn en te verlangen naar een ander. Of bijvoorbeeld hoe het is om een alcoholist te zijn die zijn verdriet weg drinkt. Om zo in de huid te kruipen van mensen die een compleet ander leven hebben vond ik interessant. Dit boek heeft me ook meer inzicht gegeven in een volwassen leven.