Vermakelijk met sterke passages

De achterflap van Wisselgeld wekte direct mijn nieuwsgierigheid. Ik verwachtte een verhaal waarin de psycholoog een centrale rol zou spelen, maar die verwachting bleek niet te kloppen. De psycholoog komt slechts minimaal aan bod, enkel in de proloog en epiloog.

Wat volgt is een verhaal vol dialogen, discussies, filosofieën en levenslessen. Op zichzelf interessant, maar sommige stukken voelden meer als lange betogen dan als vlotte gesprekken, waardoor de vaart er soms uit was. Het verhaal van Alexia had krachtig kunnen zijn, maar raakt wat ondergesneeuwd door alle theoretische bespiegelingen.

Ook bleef ik met vragen achter: de rol en het doel van het genootschap worden niet helemaal duidelijk, en de geschriften en Anja’s bijdrage blijven voor mij te vaag. Dat maakt het voor mij lastig om het geheel goed te doorgronden.

Wat wél positief opviel, is de prettige schrijfstijl van Kwakman. De stukken zonder lange dialogen lezen snel en makkelijk weg, en houden je als lezer goed vast. Ook de lengte van de hoofdstukken is precies goed — niet te lang, waardoor het boek prettig te doseren is.

Was het een slecht boek? Zeker niet. Op grote lijnen is het verhaal vermakelijk en er zitten absoluut sterke passages in. Maar het had nét wat meer richting en helderheid mogen hebben om echt indruk op mij te maken.