De nalatenschap van een Ierse knight, in al zijn facetten.

Karen Swann was oorspronkelijk modejournalist. Maar gaf alles op voor haar drie kinderen en hond, en natuurlijk om boeken te kunnen schrijven. De Ierse erfenis is niet haar eerste - naar het Nederlands vertaalde - boek. "De Spaanse belofte" en "Een Noorse winternacht" kwamen eerder al in het Nederlands uit.


In de Ierse erfenis kom je binnen in het gezin van Ottie, Pip en Willow op het moment dat hun vader net komt te overlijden. Hun vader is een Ierse knight, en laat dus best wat achter. Bij de verdeling blijkt dat het kasteel geërfd wordt door Willow, de jongste dochter. Terwijl juist Willow al langere tijd niet meer in het kasteel of bij de familie geweest is. Waarom is Willow weg gegaan? Wat gebeurt er uiteindelijk met het kasteel? Hoe gaat het verder met Pip en Ottie? Dat zijn een paar van de verhaallijnen in het boek.


Waar ik in het begin van het boek tegen aan liep, is de vertelvorm. Soms had ik niet goed in de gaten vanuit wie of vanuit welk perspectief het verhaal vertelt werd. Dat maakte het enigszins verwarrend. Eenmaal onderweg had ik daar trouwens totaal geen moeite meer mee.


Het boek geeft in het begin heel veel vragen. Eigenlijk worden dat er zelfs per hoofdstuk meer. Ondanks dat je die vragen niet direct beantwoord krijgt, kun je gewoon doorlezen. Soms blijken de antwoorden op die vragen ineens heel verrassend als er op een bepaald punt een klein detail van de situatie bekend wordt gemaakt.


Al met al vind ik het een heerlijk lezende, modern geschreven, roman. Enigszins in de trant van Virginia Andrews, alleen dan op een hele eigen - Karen Swan - wijze.


Van mij krijgt het boek dan ook 4 van de 5 sterren. Het is een boek wat mij een hoop ontspanning bracht, en ook uitnodigt tot doorlezen.