eerste kennismaking

Een uitnodigende cover en een korte maar uitnodigende korte inhoud van het boek.
Het is mijn eerste kennismaking met John Grisham. De schrijfstijl is wennen, maar we zetten door. Na enkele hoofdstukken slaat de twijfel toe bij mij, doorlezen of stoppen. Ik zit met het gevoel dat alles blijft aanslepen, het wat langdradig wordt en bepaalde stukken hadden kunnen worden ingekort. Ik lees verder. Naarmate het boek het einde nadert, vlotten de gebeurtenissen en ben ik blij dat ik het boek toch uitgelezen heb.
Zijn alle boeken van Grisham op deze manier geschreven?