Lezersrecensie
Hoe ver ben je bereid te gaan om je sportieve doel te bereiken?
Op aanraden van een sportieve vriend heb ik dit boek gelezen. En ook omdat ik het fascinerend vind te lezen waarom mensen tot hun grenzen (of daarover) gaan.
De auteur, ooit een te dikke, rokende, bierdrinkende puber, beschrijft zijn jarenlange carrière als sportman waarbij hij zichzelf een ‘gewone jongen, een middenmotor’ noemt. Het boek is volgens hem een motivator voor iedereen en laat zien dat het onhaalbare haalbaar is. Wat je daarvoor nodig hebt? Een droom en een ijzersterke wil.
Sportievelingen onder ons zullen dit boek ongetwijfeld als (zeer) inspirerend ervaren. Aangezien ik minder sportief ben ………..
De auteur is zeker geen middenmotor, hij sport (loopt, fietst, zwemt) meer dan 30 jaar behoorlijk intensief, zo’n 10 tot 18 uur per week, afhankelijk van het doel dat hij wil halen. Die doelen worden elke keer groter: 10 km, halve marathon, hele marathon, tot 200 km fietsen en 4 tot 5 km zwemmen. Klinkt dit al als een triathlon? Dat is ook zijn uiteindelijk doel: op 50-jarige leeftijd een triathlon afwerken. Spoiler: hij haalt dat.
Ondanks dat het boek makkelijk wegleest, beoordeel ik het toch met maar 2 sterren. Dit omdat het vooral een chronologisch overzicht is van trainingen en wedstrijden, het ‘hoe wat waar’. Af en toe schrijft hij kort iets over werk en werktijden, maar dan vooral in combinatie met het wel of niet kunnen trainen. En hij is ook kort over zijn relatie(s) die, zoals hij zelf aangeeft, moeten kunnen dealen met zijn sportieve ambities. Dit verandert wel als hij iemand ontmoet die ook heel sportief blijkt te zijn, want dan worden het gezamenlijke trainingen en doelen. Maar ‘het waarom’ dat hem drijft om zijn leven zo sportief in te richten is vrij beperkt. Verder is het jammer dat er nogal wat taalfouten in het boek staan.
De belangrijkste reden voor de 2 sterren is een heel persoonlijke. Ik begrijp namelijk niet dat iemand bereid is zijn fysieke gestel naar de kl*te te helpen om sportieve doelen te halen. Blessures horen erbij, zijn niet altijd te voorkomen, maar is het bewust negeren van serieuze lichamelijke klachten om een doel te bereiken motiverend? Of is het demotiverend?
De auteur, ooit een te dikke, rokende, bierdrinkende puber, beschrijft zijn jarenlange carrière als sportman waarbij hij zichzelf een ‘gewone jongen, een middenmotor’ noemt. Het boek is volgens hem een motivator voor iedereen en laat zien dat het onhaalbare haalbaar is. Wat je daarvoor nodig hebt? Een droom en een ijzersterke wil.
Sportievelingen onder ons zullen dit boek ongetwijfeld als (zeer) inspirerend ervaren. Aangezien ik minder sportief ben ………..
De auteur is zeker geen middenmotor, hij sport (loopt, fietst, zwemt) meer dan 30 jaar behoorlijk intensief, zo’n 10 tot 18 uur per week, afhankelijk van het doel dat hij wil halen. Die doelen worden elke keer groter: 10 km, halve marathon, hele marathon, tot 200 km fietsen en 4 tot 5 km zwemmen. Klinkt dit al als een triathlon? Dat is ook zijn uiteindelijk doel: op 50-jarige leeftijd een triathlon afwerken. Spoiler: hij haalt dat.
Ondanks dat het boek makkelijk wegleest, beoordeel ik het toch met maar 2 sterren. Dit omdat het vooral een chronologisch overzicht is van trainingen en wedstrijden, het ‘hoe wat waar’. Af en toe schrijft hij kort iets over werk en werktijden, maar dan vooral in combinatie met het wel of niet kunnen trainen. En hij is ook kort over zijn relatie(s) die, zoals hij zelf aangeeft, moeten kunnen dealen met zijn sportieve ambities. Dit verandert wel als hij iemand ontmoet die ook heel sportief blijkt te zijn, want dan worden het gezamenlijke trainingen en doelen. Maar ‘het waarom’ dat hem drijft om zijn leven zo sportief in te richten is vrij beperkt. Verder is het jammer dat er nogal wat taalfouten in het boek staan.
De belangrijkste reden voor de 2 sterren is een heel persoonlijke. Ik begrijp namelijk niet dat iemand bereid is zijn fysieke gestel naar de kl*te te helpen om sportieve doelen te halen. Blessures horen erbij, zijn niet altijd te voorkomen, maar is het bewust negeren van serieuze lichamelijke klachten om een doel te bereiken motiverend? Of is het demotiverend?
1
Reageer op deze recensie
