Grappige bundel met korte verhalen

70 raargebeurde verhalen

De muis die katten at is een grappige bundel. Meneer Bianchi belt zijn dochter elke avond vanuit een telefooncel. Om geld te besparen moet hij zijn verhaaltjes kort houden.

Het zijn licht absurdistische verhalen, bijvoorbeeld over de kleine Giovanni die altijd aan het dagdromen is, waardoor hij het grote geheel uit het oog verliest. Dus ook al heeft hij zijn moeder beloofd om zijn ogen open te houden tijdens zijn wandeling, hij kan het niet laten. Vrolijk, zorgeloos en nieuwsgierig verliest Giovanni letterlijk zichzelf terwijl hij de wijde, wonderlijke wereld om hem heen ontdekt.

Veel van de zeventig korte verhalen zijn grillig van toon en bevatten taalspelletjes, zoals verhalen over het uitvinden van getallen en een afbraakpaleis, waar kinderen alles kapotmaken. Om het op te lossen, stelt de burgemeester een boete voor. Een boete in stukken en brokken.

Sommige verhalen zijn filosofisch van aard en stellen vragen over oorlog en macht (een kind dat letterlijk doorzichtig is neemt een loopje met ieders kijk op een tiran). En er is natuurlijk het verhaal van de muis die katten at, waarbij een oude bibliotheekmuis op bezoek gaat bij zijn wereldvreemde neven en nichten die op zolder wonen. De oude muis stelt bijzondere vragen, en je vraagt je als lezer direct af, wie er nu eigenlijk vreemd is.

Bij ieder verhaal staat een retro-achtige illustratie, uitgevoerd in verzadigde kleuren. De verhalen vragen de lezer op speelse wijze om na te denken en zijn niet zomaar in een hokje te stoppen. Leuk! Ik hou ervan. Ze doen me licht denken aan de verhalen van Roald Dahl.

Tekst #giannirodari Illustraties #gerdadendooven
Vertaling #ingepiryns
#borgerhofflamberigts