Recensie Kleine Monnik (deel twee)

Zo nu en dan komt er een boek voorbij dat, met zijn originele manier om belangrijke spirituele thema's te belichten je weet te betoveren.

Toen Annemarie Lesage me vroeg of ik 'Kleine Monnik en het dal van gouden tranen' wilde recenseren voelde ik een trotse kriebel opkomen. Ik heb enorm genoten van het eerste boek en de kleine monnik is nog altijd in mijn hart aanwezig. Dus of ik wil? Ja graag! Ik was sowieso heel benieuwd hoe het verder zou gaan met de kleine monnik na zijn eerste opdracht.

Het nieuwe boek is anders van opzet. Het is nu een doorlopend verhaal in plaats van de korte verhalen van het eerste boek. Maar de omslag is weer prachtig! In het midden van het nachtzwart, een jonge man in traditioneel oranje tenue. Hij zit ineengedoken en huilt een gouden traan. Om hem heen zwermen vuurvliegjes die glanzen als je het boek beweegt. Binnenin het boek een lief cadeautje in de vorm van een persoonlijke boodschap en echt pauwveertje die je als boekenlegger kunt gebruiken. Prachtig. <3 Ik zal het goed bewaren!

In dit tweede deel volgen we kleine monnik in een heel nieuw avontuur. We laten de oude monnik achter, maar vergeten hem niet. Hij is nog altijd aanwezig in het licht, achter de heuvels. Eigenlijk in alles om de kleine monnik heen. Evengoed valt het lijfelijke afscheid hem zwaar.

Kleine monnik gaat nu op zoek naar zijn eigen missie. Wat wil hij eigenlijk? Waar is hij naar op zoek? Hij denkt aan verder gaan, maar blijft dwalen omdat hij er niet uitkomt. Gelukkig helpt zijn oude vriend hem in meditatie: 'Zoek geen antwoorden in het nu, maar maak herinneringen. Luister in stilte naar je hart dan kom je er vanzelf uit'

Kleine monnik kijkt uit over het meer, haalt eens diep adem en sluit dan zijn ogen. En dan weet hij waar hij heen wil. Naar de oude vervallen tempel. Daar heeft hij zich altijd fijn gevoeld. Vanaf de oever zet hij zijn eerste stappen naar het begin van het pad.

Eenmaal onderweg ervaart kleine monnik successen maar ook tegenslagen. Zijn angst laat hem soms letterlijk stil staan. Zo ook voor de ingang van een grot, in een reusachtige boom.

‘’Als dat de bedoeling was geweest, dan had je ook wel wortels gehad in plaats van voeten’’ buldert het hoog boven zijn hoofd, uit de kruin van de enorme boom.

Kleine monnik schrikt zich een hoedje. Hij praat vaker tegen zichzelf, maar hij verwacht geen antwoord terug. Als lezer lach je onbewust mee en voel je de verbindingen in het verhaal stromen. Niet alle elementen zijn even fijn om door te maken, maar ze hebben allemaal één ding gemeen, ze geven hem de ervaring en levenslessen die hij nodig heeft om zijn missie te voltooien. Humor laat alles in een ander licht zien.

Onderweg komt hij verschillende mensen en dieren tegen, die hun verhalen, twijfels en gedachten met hem delen.
Zo ook Yue, de beige hond. Zijn naam betekent maan, of geest van de maan. Hij stelt voor dat de kleine monnik op hem kan leunen, want met zijn vier poten staat hij stevig op de grond. Kleine monnik bedankt, maar kiest zijn eigen, twee soms wankelende benen. Piekeren hoort erbij, maar hij weet dat de problemen op zijn weg, ruimte maken voor hem om te groeien en dat er oplossingen voor hem liggen. Hij hoeft er alleen naar te reiken.

Voor veel mensen is het afgelopen jaar een jaar van bezinning geweest. Kleine monnik wil een paar mooie levenslessen met ons delen en problemen omzetten in iets positiefs. Luister naar je hart. Het heeft je zoveel te vertellen, maar sommige dingen zie je alleen als je stil staat, of rustig aan doet. Als onze geest tot rust komt, doet de wereld hetzelfde.

Kleine Monnik helpt ons onze relaties, ons werk, onze aspiraties en onze spiritualiteit in een nieuw licht te zien. Het onthult hoe de beoefening van mindfulness onze manier van zijn en omgaan met alles wat we doen kan veranderen.

Een boek voor vandaag, vol bezinning, prachtig geschreven en geïllustreerd. Om regelmatig door te bladeren.