Sprookjesachtig vervolg

Nadat ik het eerste deel: De Godinnentest had uitgelezen kon ik absoluut niet wachten om te beginnen met het tweede deel: De Godinnenwraak.

In dit tweede deel komt er veel meer actie en drama aan te pas en krijg je een beter beeld over de Griekse mythologie, de Onderwereld, de Goden en de Titanen. Kate moet leren omgaan met haar nieuwe gave die ze nog niet erg goed onder de knie heeft terwijl de onzekerheid over of Henry echt wel van haar houdt, groeit. Die onzekerheid wordt in De Godinnenwraak zo vaak beschreven en herhaalt dat het mij op sommige momenten frustreerde. Ik snapte heel goed hoe Kate zich voelde en hoe erg de twijfel bij haar was, zeker toen Persephone een rol ging spelen, maar voor mij het was het soms een beetje too much. Aan de andere kant vind ik het wel een pluspunt dat het niet een cliché liefdesrelatie is zoals in de meeste boeken. Het heeft zijn ups en downs en dat maakt het geloofwaardig en realistisch. Henry vertrouw ik, ondanks wat er op het einde gebeurde, nog steeds niet. De sfeer die dit boek had was voor mijn gevoel heel sprookjesachtig. Zeker toen ze door verschillende landschappen liepen in de Onderwereld.

Door alle actie, spanning en de fijne schrijfstijl van Aimée Carter heb ik hem in 1 dag uitgelezen, het is écht onmogelijk om een pauze te nemen van dit boek, ik ging er razendsnel doorheen. En die cliffhanger! Wat een plot-twist! Ik kan dan ook echt niet wachten om het derde boek te lezen en te weten te komen wat Calliope van plan is en hoe het verhaal zich vordert.