Vrouwen stereotypering of toch niet?

Deze debuutroman De geniale ingeving van Shibata van Emi Yagi heeft ze naast haar drukke werkende leven in de avonduren geschreven. In dit debuut wil ze graag de stereotypering van de vrouw: Met een man samen zijn, kinderen krijgen, maar ook de opruimtaken en andere vervelende taken die vrouwen geacht worden te doen aan het licht brengen.

In deze roman volg je Shibata in haar dagelijkse leven waarin deze stereotypering sterk plaats vind. Ze is op een gegeven moment klaar met de vervelende klusjes en begint daarom met de leugen dat ze zwanger is te leven. Iedereen op het werk gelooft dit ook, ondanks het feit dat ze geen partner heeft, en er worden weinig vragen gesteld.

In de loop van het boek neemt Emi je mee in een soort magisch surrealisme waardoor je zelf ook gaat twijfelen of Shibata nou zwanger is of niet. In de rest van het boek is er ook geen duidelijkheid meer wat nu echt is of niet en dat wordt ook aangegeven doordat er aan het eind van het boek over ‘tussen droom en werkelijkheid’ wordt geschreven.

Een belangrijk thema binnen het boek is de eenzaamheid van Shibata, dit geeft zij ook meerdere malen aan, dit zegt zij verderop in het boek zelfs tegen een vriendin. Shibata heeft wel vriendinnen, maar nergens lijkt ze echt haar draai te vinden, zowel op haar werk niet, als binnen haar familie niet, en thuis zit ze ook veel alleen.

Ondanks alles, neemt ze aan het eind van het boek het heft meer in eigen handen en bepaald haar eigen richting. Hierbij maakt ze ook een statement door de ‘stereotypering van vrouwen’ aan te kaarten. Echter blijft de lezer aan het eind toch een beetje verward achter, want je weet nog steeds niet wat echt is en wat niet.