Fijne feelgood roman

Dit weekend heb ik de roman De vuuropaal van Dominique Lap met veel plezier uitgelezen. De roman is een vervolg op de eerste roman van Dominique namelijk de Talisman. Florine is net als de schrijfster Dominique een galeriehouder, hierdoor krijg je veel interessante informatie over wat erbij komt kijken om een galerie op te zetten. Hierdoor neemt Dominique je helemaal mee in het leven van de beginnende galeriehouder Florine en zit je snel in het verhaal.

Het boek begint met de voorbereidingen voor het verjaardagsfeest van Florine, waardoor je meteen benieuwd bent hoe dit feest zal verlopen. Het tweede hoofdstuk begint vanuit het perspectief van Mark, die net naar Nederland is geëmigreerd en naast Florine gaat wonen. Door de verschillende perspectieven voel je de spanning tussen Florine en Mark van beide kanten, waardoor je helemaal in het verhaal en deze spanning op gaat en dit boek een echte page-turner is.

De combinatie van de ondernemende Florine, die van advocaat is geswitched naar galleriehouder, met de nodige uitdagingen en de tikkeltje arrogante succesvolle Amerikaanse Mark zorgt voor een fijne afwisseling tussen deze uitgediepte personages. Mark had als personage nog iets meer uitgediept kunnen worden over zijn drijfveren voor bijvoorbeeld zijn beroep, want nu lijkt het alsof hij alleen werkt voor het geld, wat hem wat oppervlakkiger doet overkomen. Door de verschillen tussen Florine en Mark gaan ze allebei op een andere manier om met de spanning die tussen hun inhangt, wat erg leuk is om te lezen.

De vuuropaal is het eerste boek wat ik van Dominique heb gelezen, dus de Talisman had ik niet gelezen, waardoor er wat voorkennis ontbrak over de vriendinnen Florine, Britt en Amy. Dit merkte ik vooral in het deel dat de vriendinnen praten over exen, waar ik het verhaal niet helemaal van begreep: Florine: ‘… alsof jij het zo goed deed om over Tom heen te komen’ (…) ‘Tom is een narcist die achter mijn klanten aanging. Lucas is dat niet. Hij vond het moeilijk en voelde zich schuldig.’ En ook de meerdere verwijzingen naar het ontstaan van de relatie tussen Britt en Milo, die ik niet altijd begreep omdat dat in de Talisman is beschreven.

Door de spanningen die ontstaan tussen de vriendinnen, voel je ook meer mee met Florine en het rotgevoel wat je krijgt als je iets meemaakt en dit niet kan delen met je vriendinnen. Zeker ook richting het einde van het boek, wordt het belang van het hebben van de juiste mensen om je heen goed naar voren gebracht. Dit maakt dit boek niet alleen een goede ‘feelgood’ roman, maar ook eentje met een boodschap om over na te denken.