Magische tiener roman

Maggie Stiefvater heeft een Limited Edition uitgebracht van het eerste deel in de serie De Raven, met een hele mooie kaft en bedrukte zijkanten. Ook aan de binnenkant van de kaft kan je uitvouwen en krijg je mooie tekeningen van alle ‘ravenjongens’ te zien. Verder is het lettertype erg mooi en leest fijn. Het boek is een echte tienerroman en geeft het gevoel weer dat de wereld nog aan je voeten ligt om te ontdekken, en hierbij komt natuurlijk ook een potentiële liefde kijken.
Blue Sargent groeit op in een klein dorpje (Henrietta) in een druk huishouden met haar moeder en een aantal tantes. Zij zijn allemaal helderzienden en Blue is vaak aanwezig bij hun readings, omdat zij hierbij de reading ‘versterkt’. Verder is er een lokale privéschool Aglionby, waar alleen jongens naartoe gaan, en deze worden de ravenjongens genoemd. Blue mag van haar moeder niet omgaan met deze jongens, maar dit maakt de interesse in deze jongens er niet minder om…
Stiefvater schetst daarbij een goed beeld van de karakters, zeker die van de jongens en hoe hun onderlinge vriendschappen met elkaar verband houden. Met name Gansey trekt direct je aandacht, niet alleen omdat Blue hem als eerste ‘ziet’, maar ook omdat hij degene is die besloten heeft dat ze in een oud pakhuis zijn gaan wonen, dat hij vrienden is geworden met Ronan, die vrij lastig is in menselijke contacten leggen en van alle auto’s die hij had kunnen rijden, rijdt hij er een die behoorlijk wat kuren heeft.
Het mooiste van het boek vind ik dat de jongens zichzelf steeds beter leren kennen en hun gedrag proberen te verklaren. Doordat de jongens nog maar tieners zijn, zijn ze ondanks hun avonturen en ontdekkingen, ook nog heel erg bezig met hun positie in de wereld en hun toekomst. Daarbij proberen ze elkaar ook te helpen en hierdoor wordt hun vriendschap na de nodige ruzie, elke keer weer een stuk sterker.
Daarnaast worden er ook nog onderling grapjes gemaakt, zoals wanneer ze een schans aan het bouwen zijn, waarmee Ronan tegen Adam zegt dat hij daarmee naar de maan wil vliegen met zijn BMW. Hierop zegt Adam: ‘De helling die jullie bouwen ziet er niet uit alsof hij jullie naar de maan zal brengen’, antwoordde Adam. ‘Hij zal eerder je schokbrekers naar de maan helpen.’
Door het hele boek voel je dat er iets staat te gebeuren, je voelt de dreiging, vooral naar het einde van het boek toe, als er meer kapers op de kust zijn, wat betreft het wekken van de leylijnen. Dit komt ook met name door het steeds wisselen van het perspectief, dan bekijk je dit weer vanuit Blue, dan weer vanuit Gansey en dan weer vanuit Adam. Kortom, dit boek blijft je daardoor boeien.

Mogelijk omdat ik zelf geen tiener meer ben, en ook wat minder van fantasy boeken hou, geef ik het boek zelf 3 sterren. Maar ik weet zeker dat andere lezers, waarbij dit boek meer in hun straatje ligt, zich helemaal kunnen verliezen in dit verhaal en dat zij ook getriggered worden om de rest van de serie te lezen.