Adembenemend goed

Bij een noodlottig ongeluk krijgt Mylo’s beste vriend Mees een kogel in zijn voorhoofd en overlijdt. We volgen onze hoofdpersoon in de periode daarna, waarin hij worstelt met de consequenties van een kleine fout. Wanneer hij met zijn Amerikaanse opa naar de Verenigde Staten gaat om opa’s roots te zoeken, besluit Mylo zijn vader op te speuren. Eenmaal in Amerika onthult opa een gruwelijk geheim dat uiteindelijk heeft geleid tot de dood van Mees. Hoe gaat Mylo hiermee om? En kan hij breken met het heftige patroon dat de mannen van Mylo’s familie al drie generaties in zijn greep houdt?

Veelzijdig auteur Marco Kunst schrijft voor een publiek dat varieert van peuters tot jongvolwassenen en laat met deze Young Adult novelle duidelijk zien dat hij zijn publiek uitermate goed kent. Een memorabel verhaal over de jonge Mylo die na een traumatisch evenement het spoor compleet bijster raakt. Kunst raakt hiermee alle emotionele vlakken.

Met zijn 150 pagina’s is dit een kort maar ontzettend impactvol boek. Het verhaal begint met het feit dat Mylo niet naar de begrafenis van Mees mag en dat hij verdrinkt in het strafrechtelijk onderzoek. Je weet dan als lezer nog niet precies wat er is gebeurd, maar je merkt heel goed dat Mylo er heel erg mee in zijn maag zit. Wat er ook gebeurd is, het was absoluut niet zijn bedoeling. Het verhaal gaat bijna explosief snel. Je beleeft als lezer toch een paar maanden in Mylo’s leven. Er gebeurt meer dan genoeg om constant nieuwsgierig te zijn naar wat Mylo heeft meegemaakt, waardoor het aantal pagina’s nog korter aanvoelt.

De schrijfstijl helpt heel erg bij het inleven in het verhaal. Jeugdige woordkeus, af en toe een vleugje Engels, aardig vergelijkbaar aan hoe de zestienjarigen van nu praten. Door dit detail zou je bijna denken dat het boek een echt dagboek is van een tiener die iets traumatisch heeft meegemaakt. Als alwetende verteller spreekt Mylo de lezer af en toe direct aan en soms schrijft hij alsof het hem geen zier kan schelen dat zijn psychologisch begeleider het dagboek ook leest. Dit verhaal behandelt enkele heftige onderwerpen, zoals moord (al is het een ongeluk), het rouwproces, dementie, PTSS, familiebreuk en zelfdoding.

'Ik had moeten huilen, maar sommige dingen zijn veel te moeilijk, sommige woorden zijn veel te groot.'

Je leert de hoofdpersoon in dit boek heel goed kennen, maar ook bijpersonages opa en mam voelen levensecht. Mam werkt als een malle om iedereen te kunnen onderhouden, waarna ze ook de dood van Mees nog eens op haar dak krijgt. Opa dementeert langzaam en begint steeds meer over zijn tijd in de Vietnamoorlog te praten terwijl hij weer wegzakt in zijn moedertaal Engels. Tijdens de rondreis in de V.S. wordt hij echter weer wat helderder en kan hij Mylo meer gericht vertellen over zijn verleden, van leuke kinderanekdotes tot verhalen uit de Vietnamoorlog die schokkender blijken dan Mylo had verwacht. Ook als lezer moet je soms even slikken om de onderwerpen en verhalen die opa er te pas en te onpas uitfloept.

Het is Marco Kunst gelukt om in een klein boek een heel ontroerend en emotioneel verhaal te gieten dat je nog lang na het lezen zal bijblijven. Als we nieuwe boeken nomineren voor de leeslijst, zou dit er een van moeten zijn. En een aanrader: pak je tissues er maar alvast bij. Je gaat ze nodig hebben.