Waar is Christine Vereecken?

Vorig jaar verscheen het eerste boek in de prequel-serie van Van In, de erfenis die Pieter Aspeslag naliet na zijn dood enkele jaren geleden. Jeugdauteur Jonas Boets werd gevraagd om de nieuwe verhalen te schrijven, iets wat volgens mij in het begin met de nodige twijfel moet zijn geweest want je stapt niet zomaar in de voetstappen van 's lands bekendste en meest gelezen thriller auteur. Maar dankzij de uitgeverij, de weduwe van Pieter Aspe én de vader van Jonas, die een rol speelde in de tv-serie gebaseerd op de verhalen van Aspe's Van In, besloot hij dan toch maar om de reeks in handen te nemen! Vorig jaar was ik een beetje meewarig, vooraleer ik het eerste boek (Reünie) had gelezen. Hoewel ik nog niet héél veel van de boeken van Aspe zelf had gelezen had ik een beetje schrik want ofwel werd het een kopie (en dat zou ik helemaal niet leuk hebben gevonden) ofwel nam Boets het personage volledig in handen en maakte hij er zijn eigen versie van maar dat kon dan weer een hit of mis zijn! Maar intussen zijn we toe aan deel twee in de reeks al en ik kan jullie garanderen, het is een hit! Want Jonas Boets heeft het personage echt wel compleet naar zich toegetrokken en hoewel hij de gekende karaktertrekken en zelfs Van Ins zwakheden heeft overgenomen, heeft ie ook een andere Van In geschreven. En toch zullen de fans van Aspe ook deze reeks graag lezen want het is en blijft Van In, alleen is hij wat jonger (want het is een prequel reeks dus de verhalen spelen zich af voor of net rond de tijd van 'Vierkant van de Macht', het allereerste Van In verhaal) en Van In is nog een beetje onbeholpen en soms wat onstuimig (jong zijn, hé)!

In dit boek, Macht, komt een vrouw op het politiekantoor de vermissing van haar zus aanmelden. De agent aan de balie wuift het verhaal een beetje weg en zegt dat het te vroeg is om al over een verdachte verdwijning te spreken, maar Van In, die het gesprek hoorde, ziet aan de vrouw dat ze het meent en dat ze echt bezorgd is dus besluit hij haar te helpen. Als hij aan de deur aanbelt van de zus van de vrouw, van Christine, opent deze de deur. Dus ook Van In besluit dat Karin Vereecken wat te snel gehandeld had.

Als de dag nadien echter een lijk in de Ardennen wordt aangetroffen dat door de wetsdokter officieel als Christine Vereecken wordt geïdentificeerd, bijt Van In zich vast in de zaak. Zeker als hij dan ook nog eens ziet dat de vrouw die dood ligt voor hem niet dezelfde vrouw is die de dag ervoor de deur had geopend voor hem en hem binnen had gevraagd in huis. Wie was die onbekende vrouw en waarom deed zij zich voor als Christine?

Ik heb dit boek op een halve dag uitgelezen! Dat heeft een paar redenen (ja, ook dat ik veel tijd heb!) waaronder de schrijfstijl die heel vlot is, heel leesbaar en heel aangenaam om door te walsen met niet al te lange hoofdstukken. De spanningsboog in dit verhaal ligt ook zodanig hoog dat je eigenlijk van begin tot einde op het puntje van je stoel zit en je constant afvraagt wat er nu eigenlijk echt aan de hand is! We zien een soms ontredderde Van In en Versavel, die trouwens in dit boek een nieuwe collega krijgen, Meyrem. Zij zitten met de handen in de haren en weten even niet van welk hout pijlen te maken omdat dit zo'n ingewikkelde zaak is. Tot een doorbraak in de zaak leidt tot een aantal oplossingen in de verdwijningszaak en uiteindelijk ook moordzaak.

Mijn beste vriendin (voor wie wil weten over wie ik het heb, op instagram is haar naam: books_r_us_1981) en ik hebben allebei dezelfde mening over de schrijfstijl van Boets en over zijn aanpak in de Van In reeks, namelijk dat hij eigenlijk een betere Van In schrijft dan dat Aspe zelf deed. En ik weet dat voor een auteur die een reeks overneemt die zo beroemd is en geliefd, dit niet onmiddellijk héél leuk om horen zal zijn (hoewel het zijn ego toch zou moeten strelen) want vergelijken is nu eenmaal moeilijk, maar het zit hem toch in enkele details. Boets weet een betere spanningsboog te houden in de verhalen en hoewel het ook nog steeds een factor in het leven is van Van In in de verhalen komt zijn drankgebruik (probleem?) en zijn bourgondisch leven veel minder aan bod, waarbij Aspe dit bijna in elk hoofdstuk liet overheersen (toch zeker in de boeken die ik al las in de originele reeks). Ik heb een beetje een probleem met auteurs die bladvulling doen door hun personages constant te laten eten en drinken... als dit niet echt tot het verhaal of het personage echt bijdraagt zie ik daar niet onmiddellijk het nut van in... soit, persoonlijke mening!

Van Jonas Boets verscheen onlangs nog een ander boek, niet in de Van In reeks, bij uitgeverij Tzara, Man van vele Oorlogen. Ik weet dat dat boek iets was waar hij héél lang aan gewerkt heeft, jaren geleden aan begonnen was, laten liggen en dan terug opgepikt en onlangs dus afgewerkt heeft. Dus daar ben ik nu ook heel benieuwd naar maar aan de recensies die ik er tot nu toe al over las, blijkt het ook een hit dus meer daarover binnenkort op deze blog!

En intussen wordt het wachten, lang wachten, tot we het derde deel mogen verwachten van de nieuwe Van In, de nieuwe Aspe maar dan door Jonas Boets!