Mijn enige gedachte was 'Wauw'

'Later als ik dood ben' is een psychologische thriller om u tegen te zeggen!

Het boek begint met een proloog, er sterft iemand zonder uitleg, zonder details over wie die iemand is en door wie die iemand vermoord is. In plaats van hoofdstukken werkt Ruijters met dagen, we stappen het leven binnen vanaf dag 1 in de tbs-kliniek.

Als Belgische diende ik even te googelen wat een tbs-kliniek is, ik had hier namelijk nog nooit van gehoord. Indien ik dit niet had opgezocht was het mij tijdens het lezen van dit boek wel duidelijk geworden wat deze kliniek juist inhoudt.

Vanaf de proloog word je in het verhaal gesleurd, dit komt door het te kort aan details die je nodig hebt om alles te snappen. Je onwetendheid wordt benadrukt door de verschillende flashbacks, op deze manier krijg je iets of wat van informatie over Elin en haar leven. De spanning wordt opgebouwd en je voelt gewoon 'Oh oh dit komt allemaal niet goed'.

De spanning en de vlotte schrijfstijl zorgden ervoor dat ik bij het sluiten van dit boek alleen maar 'Wauw' kon denken. Ik heb een dag gewacht met het kiezen van mijn volgende boek omdat deze eerst nog verwerkt diende te worden.

Na deze ijzersterke thriller heb ik besloten om Ilse Ruijters haar debuut De onderkant van sneeuw ook te lezen. Deze zal niet zonder reden de Hebban Thriller Debuutprijs gewonnen hebben... Nederland heeft er met Ilse Ruijters een fantastische auteur bij.