Gelezen met ingehouden adem en een brok in mijn keel...

Grenzeloze liefde is voor mij een boek wat me enorm heeft aangegrepen. Het maakt een diepe indruk op me. Wat heeft Kyra Rutgers dit prachtig geschreven. Een persoonlijk inkijkje, wat gezorgd heeft voor een aangrijpende roman. Dit verhaal laat je niet zomaar los.

Het verhaal van Julia speelt zich af in Engeland. Julia is daar naartoe vertrokken en liet in Nederland haar moeder achter, waarbij ze geen geweldige jeugd heeft gehad. In Engeland ontmoet Julie de Iraanse Mohsen en ze wordt op slag verliefd. Samen met hem leidt ze daar een gelukkig leven en krijgen ze een zoontje, Omar. Ze genieten van het strand en hun tijd samen, al werkt Mohsen veel. In hun vriendenkring merkt Julia wel dat ze blij mag zijn met haar relatie met Mohsen, niet overal gaat het er zo rooskleurig aan toe. Wanneer de familie van Moshen over komt vanuit Iran verandert er een heleboel. De familie is niet blij met de relatie tussen Mohsen en Julia en steekt dat niet onder stoelen of banken. Julia voelt zich een vreemdeling in haar eigen huis, en begrijpt niet goed dat Mohsen meegaat met de gedachten van zijn familie. Ze voelt zich verschrikkelijk en dat wordt nog erger wanneer Mohsen op een dag Omar van haar weghoudt. Julia voelt dat ze moet vechten en zal alles doen voor haar kind…

Kyra Rutgers is een journaliste en schreef al eerder feelgoodromans. Met Grenzeloze liefde deelt ze persoonlijke ervaring en stelt ze zich kwetsbaar op. Maar wat een indrukwekkend verhaal heeft ze neergezet. Deels gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen en eigen ervaringen. Wat is het enorm knap dat je op papier zoveel emotie kunt overbrengen.

Vanaf bladzijde 1 zit je midden in het verhaal en kun je dit boek niet meer loslaten. Je voelt de onmacht van Julia en het verbaast je iedere keer weer wat er allemaal gebeurt. De manier van schrijven zorgt er voor dat je je deel voelt van het verhaal. Bijna alsof je met Julia in de huiskamer bent en onderdeel uit maakt van de gesprekken. De monologen zijn zo direct geschreven dat je je een voorstelling kunt maken van de conversaties en de bijhorende gevoelens.

De afwisseling tussen heden en verleden maakt voor mij dat het verhaal echt leeft. Je kunt je een voorstelling maken van de jeugd van Julia en begrijpen waarom ze op bepaalde manier reageert en zo op zoek is naar liefde, het zo graag goed wil doen voor een ander.

De laatste bladzijdes heb ik gelezen met ingehouden adem en een brok in mijn keel. Wat een achtbaan van emoties. Ik was blij dat het boek uit was en ik opgelucht adem kon halen, maar voor mij is dit verhaal nog niet af, ik ben benieuwd naar de toekomst van Omar en Julia.

Van mij een groot compliment aan Kyra Rutgers! De quotes die ik las op de omslag van het boek zijn allemaal terecht! Dit boek raakt je tot op het bot, het is een ode aan de liefde, een aangrijpende roman vol voelbare emoties, een indrukwekkend boek wat je niet snel zult vergeten.