Een tegenvaller. Ik heb Het vierde offer ook gelezen, maar deze keer is commissaris Van Veeteren behoorlijk apathisch, kabbelt de plot maar wat aan en is de vaart waar Ine over spreekt met horten en stoten, met een absoluut spanningloze ontplooiing van het onderzoek. De karakters krijgen ook helemaal geen uitdieping mee. Als dit de rijzende ster is van de Zweedse Crimi, zoals de kaft verkoopt, zul je het licht in dit boek niet vinden. laat maar zitten dus...