Klassieke elementen in een fris jasje

Ik las Duisternis over Daeloria - De Voorspelling van Renate Steffers. Het is het eerste deel van een epische fantasyreeks, waarin zowel klassieke elementen als originele vondsten voorkomen.

Samenvatting
In de wereld van Daeloria is het zonlicht verdwenen. Soluna, de duogod van de zon en de maan is verdwenen na een allesverwoestende Volkerenoorlog, en sindsdien heerst duisternis. De magiërs van Daeloria hebben een noodoplossing gevonden, de Luminex, een machine waarmee kunstmatig daglicht gecreëerd wordt. Helaas raken de grondstoffen om die machine aan de praat te houden op en de machine hapert. Magiër van de Eerste Cirkel Beridon trekt er, samen met Fritz, een metamorf, Jurre, een leerling die zijn magie niet echt onder controle heeft en Anbar, een geheimzinnige monnik van de Orde van Soluna, op uit om een oplossing te vinden. Geleid door een profetie begint een reis vol gevaren, verrassingen en ontmoetingen met nieuwe bondgenoten.

Beoordeling
Na het eerste hoofdstuk moest ik wel even slikken. Een profetie, een reisgezelschap, een duistere dreiging... Dit is bekend terrein. Gelukkig bleek al snel dat Steffers echt haar eigen draai aan deze klassieke elementen geeft. De verdwijning van de god Soluna en de duistere wereld die daardoor is ontstaan, voelen fris en intrigerend. Ook de magische oplossing via technologie, de Luminex, is een originele vondst. Wat het verhaal daarnaast bijzonder maakt, is dat de groep bondgenoten niet perfect is. Ze zijn stuk voor stuk feilbaar, soms onzeker, en maken fouten. Dat maakt hen des te geloofwaardiger.

Wereld en magie
De wereld van Daeloria is goed opgebouwd. Verschillende landen, met elk hun eigen cultuur en machtssystemen vormen een geloofwaardig beeld. De magische systemen worden ook goed uitgelegd. Magie is niet onfeilbaar en zeker niet onuitputtelijk en dat maakt het heel geloofwaardig.

Personages
De personages zijn levendig en hebben voldoende diepgang. Sommige personage blijven (bewust) nog mysterieus, wat nieuwsgierig maakt naar meer. Van anderen krijgen we al meer achtergrond mee en dat schept een band. Er zijn ook personages bij waar ik graag nog wat meer van had willen zien, zoals Jurre. Die heeft wel een rol in het verhaal, maar toch blijft hij nog wat aan de oppervlakte. Misschien komt die in een vervolg nog wat duidelijker aan bod.

Schrijfstijl en opbouw
De opbouw van het verhaal is goed doordacht. Eerst worden de hoofdpersonen en de wereld geïntroduceerd en wordt het probleem geschetst. Daarna worden er interessante bijpersonages en bijzonderheden toegevoegd om vervolgens naar een hoogtepunt toe te werken, die roept om een vervolg!

Het taalgebruik is verzorgd en prettig leesbaar. Dat lijkt net zo zorgvuldig gedaan als de opbouw van het verhaal. Al moest ik stiekem wel een beetje lachen om 'slachttanden', een woord dat een paar keer voorkomt. Het is natuurlijk slagtanden. Maar goed, die kleine fout is snel vergeven.

Alles bij elkaar een heel sterk debuut, die absoluut smaakt naar meer. Ik kijk uit naar het vervolg!

Ik geef het verhaal 4,5*, hier afgerond naar 5* omdat 4* voelt als te weinig.