Lezersrecensie
Murtagh, het wachten waard
Er zat zoveel tijd tussen de eerdere boeken en Murtagh, dat ik besloot de gehele Erfgoed-serie opnieuw te lezen, voordat ik aan dit boek begon.
In Murtagh krijgen we de kans om een van de complexere personages uit de serie beter te leren kennen. Het boek volgt Murtagh, (half)broer van Eragon en zoon van de Meinedige Morzan. Samen met draak Thoorn gaat Murtagh de strijd aan met zowel innerlijke demonen als echte vijanden.
De gebeurtenissen spelen zich ongeveer een jaar na de afloop van Erfenis af. In dit verhaal worden we meegenomen op een reis door Alagaësia, op zoek naar de heks Bachel, die volgens Murtagh een groot gevaar vormt.
De kracht van dit boek ligt in de verdieping van de figuren Murtagh en Thoorn. We krijgen inzicht in de pijn en trauma's die ze hebben opgelopen onder het bewind van Galbatorix. Murtagh wordt vaak gezien als een slechterik, maar door de flashbacks en inzicht in zijn gedachten krijgen we een veel genuanceerder en gelaagder beeld van hem. Ondanks zijn moeilijke verleden en de donkere kanten van zijn karakter, zet hij alles op alles om het goede te doen. Dit maakt hem tot een tragische en toch sympathieke figuur, wiens ontwikkeling in dit boek centraal staat.
Het boek heeft een wat volwassener toon dan de eerdere boeken, de avonturen voelen wat minder onbesuisd aan. Hoewel Murtagh iets minder actie bevat dan de voorgaande delen in de serie, blijft het verhaal spannend en avontuurlijk. De wereld van Alagaësia wordt uitgebreid en gedetailleerd beschreven.
Wat het verhaal geloofwaardig maakt, is de manier waarop Paolini bepaalde gebeurtenissen behandelt. Wanneer dingen wat minder waarschijnlijk lijken, lost de auteur dit elegant op door de hoofdpersoon zelf de vraag te laten stellen: "Hoe is dit mogelijk?"
Al met al is Murtagh een boeiende toevoeging aan de Erfgoed serie. Het biedt 560 pagina’s vol avontuur en karakterontwikkeling. Voor mij verdient het boek ruim 4 sterren.
In Murtagh krijgen we de kans om een van de complexere personages uit de serie beter te leren kennen. Het boek volgt Murtagh, (half)broer van Eragon en zoon van de Meinedige Morzan. Samen met draak Thoorn gaat Murtagh de strijd aan met zowel innerlijke demonen als echte vijanden.
De gebeurtenissen spelen zich ongeveer een jaar na de afloop van Erfenis af. In dit verhaal worden we meegenomen op een reis door Alagaësia, op zoek naar de heks Bachel, die volgens Murtagh een groot gevaar vormt.
De kracht van dit boek ligt in de verdieping van de figuren Murtagh en Thoorn. We krijgen inzicht in de pijn en trauma's die ze hebben opgelopen onder het bewind van Galbatorix. Murtagh wordt vaak gezien als een slechterik, maar door de flashbacks en inzicht in zijn gedachten krijgen we een veel genuanceerder en gelaagder beeld van hem. Ondanks zijn moeilijke verleden en de donkere kanten van zijn karakter, zet hij alles op alles om het goede te doen. Dit maakt hem tot een tragische en toch sympathieke figuur, wiens ontwikkeling in dit boek centraal staat.
Het boek heeft een wat volwassener toon dan de eerdere boeken, de avonturen voelen wat minder onbesuisd aan. Hoewel Murtagh iets minder actie bevat dan de voorgaande delen in de serie, blijft het verhaal spannend en avontuurlijk. De wereld van Alagaësia wordt uitgebreid en gedetailleerd beschreven.
Wat het verhaal geloofwaardig maakt, is de manier waarop Paolini bepaalde gebeurtenissen behandelt. Wanneer dingen wat minder waarschijnlijk lijken, lost de auteur dit elegant op door de hoofdpersoon zelf de vraag te laten stellen: "Hoe is dit mogelijk?"
Al met al is Murtagh een boeiende toevoeging aan de Erfgoed serie. Het biedt 560 pagina’s vol avontuur en karakterontwikkeling. Voor mij verdient het boek ruim 4 sterren.
1
Reageer op deze recensie
